ضرورت تداوم کارزار گسترده بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

یدالله خسروشاهي

سال ها است که فعالین کارگری خارج از کشور به اشکال گوناگون در جهت کسب حمایت های بین المللی از خواسته ها و مبارزات کارگران و شناساندن جنبش کارگری ایران به سایر کارگران جهان، اقدامات متعددی را به پیشبرده اند. که با توجه به امکانات موجود می توان گفت در مجموع اقدامات با ارزشی انجام شده است. اما با توجه به عدم هماهنگی بین این فعالین برای پیشبرد امر مشترک حمایت بین المللی در سطح خارج از کشور، این نیروها قادر نشده اند از همه توان خود برای مقابله با تهاجم رژیم سرمایه داری اسلامی به دستاوردهای کارگران و جلوگیری از بی حقوقی مطلق آنها که توسط این رژیم بر کارگران تحمیل می شود، یک اقدام مشترک و هماهنگ را به پیش ببرند. گرچه عمل نهاد های مختلف در جلب کسب حمایت های بین المللی از کارگران ایران تاثیر مثبت خودش را داشته است. اما همگان اذهان دارند که این تمامی توان نیروهای مدافع منافع طبقه کارگر نبوده و در صورت داشتن یک برنامه مشترک حمایتی قادر خواهند شد اقدامات بسیار موثرتری را به پیش برند. از طرف دیگر آنچه بطور واقعی در این سالها مورد توجه ویژه فعالین کارگری داخل قرار نگرفته بود، کوشش جهت جلب حمایت سایر کارگران از حرکت و اعتراضات همکاران خود در بخشهای مختلف کارگری بوده است. این درست است که حمایتهای بین المللی که یکی از ابزارهای دفاع از کارگران ایران است، تا حدودی می تواند جلو هجوم رژیم اسلامی به کارگران را بگیرد و در مواردی این رژیم را مجبور به عقب نشینی های بکند، اما این وحدت عمل کارگران و حمایتهای آنان از حرکت و خواسته های دیگر کارگران در ایران است که قادر خواهند شد رژیم را مجبور به پذیرش خواسته های کارگران کند و از هجوم به دستاردهای کارگران و امکانات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی آنها جلوگیری بعمل آورند. گر چه کسب حمایت های بین المللی تاکنونی در حد خود تاثیر مثبت و مهمی را به جای گذاشته است،اما در نهایت این حرکت متحدانه کارگران خط مقدم جبهه کار علیه سرمایه است که سرنوشت و پیروزی نهایی این جنگ طبقاتی را تعیین خواهد کرد و قادر است شیپور پیروزی نهایی را بصدا در می آورد. البته در دو سه سال گذشته اقداماتی جهت جلب حمایت کارگران از یکدیگر بعمل آمده است که می توان به اعتراض بخشهایی از کارگران به کشتار کارگران در خاتون آباد و هم چنین دستگیری فعالین کارگری در سقز و نساجی ها در کردستان و همچنین در رابطه با دستگیری اخیر نمایندگان و فعالین سندیکای کارگران شرکت واحد اشاره داشت. در ارتباط با احکام اخیر بیدادگاههای رژیم اسلامی در مورد فعالین کارگری شهرستان سقز نیز خوشبختانه در ایران "کمیته دفاع از حقوق دستگیر شدگان اول ماه مه" اعلام موجودیت کرده که امید می رود با حمایت کارگران، نویسندگان، پرستاران، معلمین، زنان مبارز، کارگران بیکار، دانشجویان و سایر اقشار جامعه از فعالیت های این کمیته و ایجاد یک کارزار وسیع فراگروهی و فراگرایشی در خارج از کشور این احکام، بدون قید و شرط لغو شده و جلو چنین عمل های رژیم در آینده گرفته شود. در ارتباط با اقدام فعالین داخل کشور با توجه به امکانات و وضعیت موجود در ایران خود فعالین کارگری با بررسی موقعیت اجتماعی و سیاسی موجود بطور قطع برنامه هایی را جهت عقب نشاندن رژیم و لغو احکام صادر شده "مانند کمیته دفاع" و آزادی نمایندگان سندیکای شرکت واحد به پیش خواهند برد. در خارج از کشورچه می توان کرد؟ بطور قطع در مرحله اول اعلام حمایت قاطع از "کمیته دفاع از حقوق دستگیر شدگان اول ماه مه" و برنامه ریزی جهت کسب حمایت های بین المللی جهت لغو احکام صادر شده برای این فعالین و آزادی فوری نمایندگان دستگیر شده کارگران شرکت واحد می باشد. اما همراه و در کنار این فعالیت لازم است فعالین راستین جنبش کارگری برای فائق آمدن بر این چند باره کاری و چند دستگی ضمن نشستهایی، یک برنامه عمل مشترک فراگروهی و فراگرایشی داعمی و پایه داری جهت کسب حمایت های بین المللی از کارگران در ایران را در دستور کار جمعی خود قرار دهند. گرچه در این مورد تاکنون اقداماتی جهت یک کارزار داعمی در چند کشور از جمله کانادا، فرانسه، سوئیس، انگلستان، فنلاند، هلند، آمریکا و چند شهر در آلمان توسط فعالین کارگری به پیش رفته است و برنامه هایی جهت پیشبرد این امر حیاتی در دستور کار این فعالین قرار گرفته، اما لازم است که ضمن همکاری با سایر نیروهای کارگری و با گسترش این حرکت، امر مشترک فعالین کارگری در جهت کسب حمایتهای بین المللی سامان یابد و با ارائه یک برنامه مشترک این کارزار حمایتی به پیش برده شود. در مقطع کنونی دو اقدام سرنوشت ساز در دستور کار فعالین کارگری قرار دارد. مسئله آزادی هیات مدیره و فعالین کارگری سندیکای شرکت واحد و لغو احکام صادرشده برای دستگیر شدگان اول ماه مه 1383. آنچه مسلم است برای پیشبرد کسب حمایت های بین المللی و هم چنین اقدامات حمایتی در این دو مورد نمی توان دو کمپین جداگانه و به سبک گذشته را به ییش برد. کارگران در ایران هر روز با مشکلات عدیده ای روبرو هستند. دیروز کشتار کارگران خاتون آباد و آزادی دستگیر شدگان سقز و حمایت از اقدامات کارگران نساجی کردستان در دستور کار قرار داشت و امروز موضوع دستگیری فعالین کارگری شرکت واحد و لغو احکام 5 تن از دستگیر شدگان شهرستان سقز و فردا... لذا برای خاتمه دادن به این بی برنامه گی و حرکتهای مقطعی و جدا از هم ، لازم است فعالین جنبش کارگری با همکاری و همیاری یکدیگر یک برنامه عمل حمایتی مشترک را در دستور کار خویش قرار دهند و گامی به پیش بردارند. در ارتباط با حمایت فعالین جنبش کارگری در خارج از کشور، در مرحله اول بهتر است فعالین جنبش کارگری در هر کشور ضمن برگزاری نشست ها و جلساتی آمادگی جمعی خود را جهت سامان دادن یک جمع فراگروهی و فراگرایشی جهت پیشبرد امر کسب حمایتهای بین المللی از کارگران در ایران اعلام کنند. با توجه به امکانات موجود در خارج از کشور و توان فعالین کارگری، چند مورد مشخص می تواند در دستور کار فعالین قرار گیرد تا بشکل جمعی و با برنامه ای مشخص این حرکت رابه پیش ببرند. این موارد از این قرارند. 1- ایجاد صندوق همیاری کارگری جهت جمع آوری کمکهای مالی. 2- برگزاری آکسیونها و اقدامات عملی جمعی. 3- کسب حمایت سایر کارگران، نهادهای بین المللی کارگری و نیروهای مترقی از خواسته ها و مبارزات کارگران در ایران.4- جمع آوری تجربیات تشکیلاتی، مبارزاتی و ... کارگران کشورهای مقیم و انتقال این تجربیات به کارگران داخل کشور. الف- صندوق همیاری کارگری. در این مورد فعالین کارگری در هر کشور می توانند با باز کردن یک حساب بانکی در جهت جمع آوری کمکهای مالی (بهر شکل که خود صلاح می دانند) اقدام کنند. پس از شکل گیری صندوق های همیاری کارگری، با معرفی یک فرد از هر کشور بعنوان مسئول مالی، این مسئولین می توانند ضمن یک نشست مشترک و با صلاح دید یکدیگربا تدوین برنامه ای، چگونگی امر کمکهای مالی را به پیش برند. ب - برگزاری آکسیونها و تظاهرات جمعی، در هر کشور یکنفر بعنوان مسئول برگزاری آکسیونها مشخص شود و مسئولین آکسیونها در کشورهای مختلف با برگزاری جلساتی ضمن مشورت با سایر فعالین در کشورمقیم، در مواقع لازم این آکسیونها را سامان دهند. ج- کسب حمایتهای بین المللی ، یکی از مسائل مهم کسب حمایت های بین المللی، ارتباط دائم و پی گیر فعالین کارگری با کارگران، نیروها و نهادهای سیاسی مترقی کشورهای مقیم است. بازگویی مسائل و مشکلات کارگران ایران با سایر کارگران جهان، شرکت در مبارزات، جلسات و ایجاد زمینه های همبستگی بین المللی، یک عمل استرتژیک و داعمی فعالین کارگری است. لذا وجود چنین ارتباطاتی می تواند پایه های اولیه و با دوام کسب حمایتهای بین المللی باشد. در ارتباط با کسب حمایت از اتحادیه های کارگری، به نظر من با توجه به کارکرد بسیار مثبت چند ساله فعالین "ائتلاف بین المللی در حمایت از کارگران در ایران" که همکاریهای بسیار نزدیکی با اتحادیه های بین المللی کارگری داشته و این نهاد برای اکثریت تشکلات کارگری کاملا شناخته شده است، بهتر است که در هر کشور یک نفر بعنوان فعال ائتلاف بین المللی از طرف جمع انتخاب شود. این فرد با در دست داشتن معرفی نامه ای از طرف ائتلاف بین المللی، ضمن مراجعه به نهادهای کارگری، قادر خواهد شد حمایت این نهادها را از خواسته ها و مبارزات کارگران در ایران بدست آورد و از این کانال فشارهایی جهت جلوگیری از اجحافات رژیم به کارگران بعمل آید. در کنار این موارد عملی مشترک، می توان تیم ترجمه ای را جهت ترجمه کردن نامه های کارگران د اخل و هم چنین نامه های نهادهای حمایت کننده بوجود آورد. تا در اسرع وقت نامه های فعالین داخل کشوراز طریق فعالین ائتلاف بین المللی بدست تهادهای کارگری رسیده و سریعا حمایت آنها را از عمل و خواسته های کارگران کسب نمایند. کارگران پس از سالها بی تشکلی و سرکوب شدید توسط کارگزاران سرمایه در ارگانهای نظامی و کارگری، در ابتدای یافتن راههایی هستند که قادر شوند از این فلاکتی که رژیم سرمایه داری و قرون وسطایی اسلامی بر آنها تحمیل کرده رهایی یابند. رژیم هنوز با هزاران حیله و نیرنگ و دسیسه ، از طریق قوای سه گانه خود موانع بسیاری را در راه رسیدن کارگران به اهدافشان ایجاد می کند. کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه جهت برپایی تشکل سندیکایی، مورد شدیدترین سرکوب خونین قرار می گیرند. با بی نتیجه ماندن این سرکوبها، رژیم قوه قضائیه اش را به سرکردگی قاضی مرتضوی (قاتل زهرا کاظمی) به مصاف کارگران فرستاده است. قوه قضائیه ای که به جای محاکمه سرکوبگران نمایندگان کارگران سندیکای شرکت واحد، همچون حسن صادقی و احمدی پنجکی (رئیس سابق و فعلی شوراهای اسلامی کار) در صدد محاکمه همین سرکوب شدگان برآمده است. قوه قضائیه ای که کارگران شهر سقز را بخاطر قصد به راهپیمایی اول ماه مه به زندان محکوم کرده است. این تازه شروع حرکت مستقل کارگران پس از 25 سال است. رژیم کارگران سقز را به زندان محکوم کرده و قصد دارد نمایندگان کارگران شرکت واحد را از حقوق اجتماعی و سیاسییشان محروم کند. اگر معتقدیم که چنین یورشی از طرف رژیم برای جلوگیری از هر حرکت مستقل کارگران و حقوق بگیران جامعه سازماندهی شده است، لذا همتی و حرکتی متحدانه را طلب می کند تا بتوان جلو این اجحافات رژیم را گرفت. زمان سرنوشت سازی است.لازم است با درک موقعیت حساس کنونی در این راه یار و همراه کارگران باشیم. با عمل مشترک فراگروهی خود بطور قطع قادر خواهیم شد از اعمال ضد کارگری رژیم جلوگیری کنیم. اتحاد عمل مشترک جمعی- فعالین جنبش کارگری ره گشای این حرکت است. به جمع فعالین کارگری بپیوندید تا با وحدت عمل مشترک وظیفه طبقاتی خود را به پیش بریم.

25-12-2005