بهنام محبي
beh_mohebei@gmail.com

كاري بايد كرد

حدود یک هفته از بازداشت و زندانی شدن منصور اسانلو رئیس هئیت موسس سندیکای کارگران شرکت واحد می گذرد. او در زندان اوین بدون هیچ حکم مشخصی به سر می برد. خانواهده ی وي موفق به دیدار با او نشده اند و هیچ خبری از وضعیت او در دست نیست. بنا به گفته ی همسر او اگر تا چند روز دیگر وي آزاد نشود و به عمل جراحی چشمش نرسد ((همان چشمی که در حمله ی چماقداران خانه ی کارگر آسیب دید)) بیم آن می رود که آسیب جدی به بینایی او وارد شود.

اعتصاب رانندگان و کارگران شرکت واحد در روز یکشنبه علارغم تمامی کارشکنی ها و سنگ اندازی ها دست آورد های بزرگی داشت تمامی بازداشت شدگان به جز اصالنو آزاد شدند و بازتاب بسیار گسترده ای در سطح شهر تهران و کل جهان در مرود این اعتصاب روی داد. همچنین همراهی دیگر اقشار جامعه از جمله دانشجویان, کانون نویسندگان, احزاب سیاسی, وبلاگ نویسان و روزنامه نگاران و... را به همراه داشت که در نوع خود بی نظیر بود. اما به خاطر عدم انسجام کافی و همچنین تحت فشار بودن رهبری سندیکا آنان نتوانستند از تمامی پتانسیل های موجود در این حرکت استفاده کنند و حرکت را زود تمام کردند.

بنا به اخبار شنیده شده البته تایید نشده حاکمیت بر آن است که به منصور اصالنو انگ های نا روایی بزند و اتهامات دروغی را به او نسبت دهد. در شرایطی که هیچ خبری از او در دست نیست و به خانواده اش هم اجازه ی ملاقات با او را نمی دهند و بنا به تجربیات منفی گذشته که در مورد افراد دیگری این امر صورت گرفته بیم آن می رود که اکنون اصانلو در شرایط وﯦﮋه ای و تحت فشار های شدیدی قرار گرفته باشد تا وادار شود که به اعترافات دروغینی بپردازد. شنیده شده که می خواهند اتهام ارتباط با خارج و حتی مسائل امنیتی از قبیل وارد کردن اسلحه را به او نسبت دهند. بر ما است که از اکنون با حفظ هشیاری خود این توطئه ها را خنثی سازیم.

نباید اجازه دهیم که اصالنو به سرنوشت گنجی و سلطانی و... دچار شود. اکنون که نیروی هزاران کارگر و راننده پشت سر ما است تا دیر نشده باید برای آزادی اصالنو دست به اقدام فوری و جدی زد. باید از تمامی امکاناتمان استفاده کنیم. دانشجویان باید در سطح دانشگاه ها به هر نحو ممکنه از جمله جمع آوری تومار برگزاری تجمع نوشتن در نشریات چسباندن اطلاعیه و عکس های اصالنو بر دیوار دانشگاه ها اعتراض خود را نسبت به بازداشت او اعلام کنند. روشنفکران و نویسندگان باید هر چقدرکه می توانند در مورد این موضوع مطلب بنویسند. همﭼنين خانواده او در نﻈر دارد كه روز شنبه به نشانه ي اعتراض در مقابل زندان اوين تجمع كنند بايد آنان را همراهي كرد

کارگران دیگر رشته ها باید در همبستگی با هم طبقه ای های خود اعتصاب و اعتراض به راه بیاندازند.

از همه مهم تر همکاران خود اصالنو هستند که باید با سازماندهی حرکت های بزرگ تر قدرت خود را به حاکمیت نشان دهند تا حاکمیت بفهمد که نمی تواند روبروی قدرت طبقه ی کاگر بیاستد.

این موضوع جدال بین مرگ و زندگی است اگر اصالنو در این نبرد ضربه ای بخورد بر پیکره ی جوان جنبش کارگری نوین ایران ضربه ای جبران ناپذیر وارد آمده است پس نباید بی تفاوت بود باید به هر نحو ممکنه در این نبرد نابرابر شرکت کرد. بگذارید لااقل مبارزه کنیم و شکست بخوریم نه آن که در سکوت یک نفر دیگر را هم همچون ان هزاران که از دست دادیم از دست بدهیم!