محمد حسیبی

26 مارچ 2006

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این نوشتار با تکیه بر اطلاعات و اخبار موجود در شبکه جهانی اینترنت از جمله اطلاعاتی که روز گذشته در آدرس زیر مشاهده شد نوشته شده است:

http://www.guerrillanews.com/headlines/8234/Whistle_blower_leaks_UK_plans_for_Iran

نامه فاش شده در این آدرس برگرفته از تارنمای معروف تایمز به آدرس و لینک زیر است:

http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2-2098203,00.html

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آن دسته از هم میهنانی که از اوضاع ایران در سال های 1919 و 1920 میلادی ( قریب هشتاد وپنج سال پیش از این) و تقارن آن با پایان مجلس چهارم و آغاز مجلس پنجم شورای ملی باخبرهستند به این نکته به خوبی آشنائی دارند که تب استقلال طلبی مردم ایران برای جلوگیری از انجام قرارداد ننگینی که بنام قرارداد 1919 معروف است و آن قرارداد بین صدر اعظم ایران معروف به وثوق الدوله و سفیر انگلیس معروف به « پرسی کاکس» امضاء شده بود و در حقیقت ایران را به یک کشور تحت الحمایه و مستعمره انگلیس مبدل می کرد تا چه اندازه بالا گرفته بود و در اثر فشار مردم استقلال طلب و جسور ایران چگونه منجر به فرار وثوق الدوله از ایران شده بود.

برای یاد آوری آن ها که می دانند و آگاهی هم میهنانی که نمی دانند شاید بی مناسبت نباشد که قسمت کوتاهی از صفحه 19 جلد اول تاریخ بیست ساله ایران نوشته حسین مکی در اینباره در زیر عینا باز نویسی شود:

« . . . مخالفت جدی ملت ایران به انگلیس ها نشان داد که قرارداد به آن صورتی که منعقد شده قابل اجرا نیست و دیپلماسی لندن باید در خط مشی خود تجدید نظر کند و بهمین جهت انگلیسها مجبور شدند در صدد چاره بر آیند و از طریقی دیگر منظور خود را بانجام رسانند. ازاین روی تصمیم گرفتند همان مواد قرارداد را، که به عقیده سیاسیون بریتانیا، ضامن مصالح اساسی انگلستان است، از راه دیگری عملی سازند.

کابینه وثوق الدوله که جز چند نفر دوست صمیمی و متجاهر انگلستان پشتیبانی نداشت، بر اثر مخالفت جدی وطن پرستان سقوط کرد (1) و دیده نمایندگان سیاسی انگلستان برای جستجوی شخصی که در آن لحظه پر هیجان و مهم شایسته برای زمامداری باشد، بگردش افتاد.

شاه نیز مایل بود شخصی را که مورد اعتماد ملت باشد مأمور تشکیل کابینه کند، تا هیجانی را که از عمل وثوق الدوله پدید آمده است، تسکین بخشد.

مشیرالدوله مأمور تشکیل کابینه شد و در آن روزهای بحرانی که صفحه سیاست کلی و عمومی ایران در کار عوض شدن بود و دیپلماسی بریتانیا می خواست وضع چند ساله ایران را واژگون سازد و تغییرات عمده ای در آن ایجاد کند زمام مقدّرات کشور را به دست گرفت.

(1) بلافاصله پس از سقوط کابینه؛ وثوق الدوله از طریق همدان و غرب و بغداد به اروپا فرار کرد. و کاکس وزیر مختار انگلیس نیز که دوست وثوق الدوله و عاقد قرارداد بود از ایران احضار و مأمور عراق عرب گردید.

وثوق الدوله در همین سفر بود که اتومبیلش با گاوی تصادف می کند. او منظومه معروف خود را سروده که چند بیت آن در زیر ذکر می شود:

چون بد آید هرچه آید بد شود یک بلا ده گردد و ده صد شود

آتش از گرمی فتد، مهر از فروغ فلسفه باطل شود، کنطق دروغ

پهـلــوانـی را بغلطـانـد خسی پشه ای غالب شود، بر کرکسی

کــور گردد چشم عقل کنجکاو بشکند گردونه ای را شاخ گاو »

حالا امروز، پس از85 سال می بینیم به نحوی که تاریخ نگار نوشته است، انگلیس ها « از طریقی دیگر منظور خود را بانجام رسانده اند». در حقیقت تمام مفاد قرارداد ننگین 1919 را آرام آرام حتی بهتر و بیشتر از آنچه که در آن نوشته بودند و آرزو کرده بودند اکنون در زمان ما و تسلط اسلام سیاسی بر ایران به دست آورده اند، اما برخلاف مردم ایران در آن روزگار ما را در این زمان خوابی عمیق در ربوده است. هیهات . . . هیهات . . . تو گوئی ما را مسخ کرده اند. . . دریغا که نسل ما با داشتنبزرگ ترین داغ ننگ به تاریخ خواهد پیوست. . . .

راستی چه بر سر ما آورده اند که طی 85 سال اینچنین تغییر ماهیت داده و نسبت به احتمال حمله نظامی که هر روز آثار آن در خبرها و تفسیرها ظاهر می شود مخصوصا ما چند میلیونی که در بیرون مرزهای ایران زندگی می کنیم بی خیال شده ایم؟. چگونه است که در85 سال پیش مردم ایران می توانستند نخست وزیر خائنی را که تن به امضای قرارداد ننگینی داده از ایران فراری دهند و سیاستمداران انگلیس را در رابطه با آن قرارداد مجبور به عقب نشینی کنند و ما امروز با جمعیت چند میلیونی خود در بیرون مرزهای ایران کوچک ترین گام موثری در راه توقف حمله احتمالی به کشورمان و کشتار مردم ستمدیده ای که در درون ایران به دام حکومت منفوری که با توحش قرون وسطایی بر آن ها حکم می راند بر نمی داریم؟ . . .

آنچه در زیر می آید تلخیصی از ترجمه گزارشی است که دیروز بر روی اینترنت ظاهر شد. آیا باز هم می خواهیم دست روی دست بگذاریم و در انتظار فرو ریختن بمب های نابود کننده بر سر مردم میهنمان بمانیم؟. آیا بازهم می خواهیم در رویای رسیدن به مدینه فاضله ای که درآمال ایدئولوژیکی خود سال ها پرورش داده ایم چمباتمه زده و در همانجا جنت مکان باقی بمانیم؟ . . . .

چند روز پیش نامه ای از جان ساورز John Sawersمأمور عالیرتبه سیاسی امور خارجه انگلیس و کاردار ویژه تونی بلر در عراق اشغالی به دست آمده است. نامبرده در این نامه جزئیات طرحی را که دفتر سیاسی وزارت خارجه انگلیس طی چند ماه آینده برای دستیابی به موافقت چین و روسیه در مورد حمله نظامی به ایران استفاده خواهد شد با سه همتای فرانسوی، آلمانی و امریکایی خود در میان گذاشته است. هدف از به کار بردن این شیوه صدور تصویبنامه ای از سوی سازمان ملل برای حمله نظامی به ایران است.

کاتارین گان (Katharine Gun) * با استناد به چنین مدارکی چند روز پیش گفته بود " من با پافشاری درخواست می کنم کسانی که در موقعیتی هستند که بتوانند از طرح حمله ای که نمی تواند در جایی بر روی کاغذی نوشته نشده باشد یا در حال نوشتن نباشد اطلاع دهند. نمی توان در حالی که مقدمات برای اِعمال راه حل نظامی در حال شکل گرفتن است بدون توجه به افکار عمومی در انتظار فرو ریختن ناگهانی بمب در ایران بر سر خانواده ها و نابود شدنشان بود.»

در نامه فاش شده جان ساورز John Sawersبه همتای خود در یکایک سه کشور فرانسه، آلمان و امریکا نوشته است که بر اساس این طرح ما تصویبنامه ای را به شورای امنیت پیشنهاد خواهیم کرد که به احتمال بسیار قوی برای ایران غیر قابل قبول خواهد بود و آن را رد خواهد کرد.

سپس چنین ادامه می دهد که او نمی خواهد به روسیه و چین بگوید که در اینصورت چه اتفاقی برای ایران خواهد افتاد. در اینجا نویسنده این گزارش درتارنما (لینک بالا) چنین می نویسد که " این می تواند به این دلیل باشد که آن ها برنامه حمله اتمی را در سر می پرورانند، البته این صرفا حدسی است که من در باره این جمله در نامه می زنم". این یک جنگ تأسفبار و تحمیلی دیگر است که به احتمال قوی آن را یک حمله غیر مترقبه خواهند نامید که در ماه ژوئن سال جاری به وقوع می پیوندد. این هدف هیأت حاکمه است که حمله نظامی به ایران انجام شود مگر آنکه « ما» بتوانیم آن را متوقف سازیم. طرح این است که توافق روسیه را تا نشست نمایندگان G8 (8 کشور صنعتی بزرگ در جهان) کسب کنند که سرانجام ضمن پیشنهاد یک مجموعه کمک های اقتصادی عظیم از سوی امریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان به چین و روسیه انجام پذیر خواهد بود.

* کاتارین گان (Katharine Gun) همان کسی است که اسرار مربوط به جاسوسی کردن افراد "آژانس امنیت امریکا (NSA)" را در روزهای قبل از تشکیل شورای امنیت سازمان ملل در رابطه با صحبت های نمایندگان شش کشور عضو شورای امنیت پیش از رأی گیری درباره محاصره اقتصادی عراق فاش کرده بود.