برای پاسخی
انقلابی به
سرکوب در
اوکساکا
(بیانیه ی
سازمان
مارکسیستی ِ
"میلیتانته"
ی مکزیک)
جمعه، 24
نوامبر 2006 ، http://www.militante.com/
ترجمه از
بینا داراب
زند
مبارزه
انقلابی مردم
اوکساکا، چه
از لحاظ کمی و
چه از لحاظ
کیفی در حال
اعتلاء و
گستردگی است. در
جلساتِ "مجلس
خلقی مردم
اوکساکا" خط
مشی دمکراتیک
غالب گشته و
خود را به
عنوان شکل
حکومتی ِ
آینده ی این
ایالت
شناسایی کرده
است. و
امروز 25
نوامبر 2006،
مصادف با
سالگرد
انقلاب مکزیک،
تصمیم گرفته
تا با تهاجمی
قاطعانه نیروهای
پلیس فدرال را
از زوکالا ،
منطقه تمرکز
نیروهای
حکومتی بیرون
اندازد.
اشکال
مبارزاتی ِ
مردم اوکساکا
در مبارزات
دیگر بخش هایِ
مکزیک نیز
تأثیر گذاشته
و "مجالس خلقی"
در سراسر این
کشور در حال
شکلگیری می
باشد.
دیروز، رییس
جمهور نتخب
مردم، لوپز اوبرادر،
ریاست جمهوری
خود را رسماً
اعلام داشت و
امروز قرار
است در مراسم
سالگرد
انقلاب
مکزیک، هوادارانش
به خیابان ها
آمده تا در
مقابله با جشن
دولت رسمی و
رییس جمهور
منتصب طبقه
حاکمه، جشن
خود را با
حضور لوپز
اوبرادور
برگزار کنند. در این
مبارزات، خط
مشی چپِ
انقلابی تأثیر
گذار بوده،
چرا که تنها
خط مش ای است
که آگاهانه به
سویِ برقراری
جمهوری
دمکراتیک پیش
می راند، اما
در مجالس
خلق،دارایِ
اکثریت نمی
باشد.
بیانیه ی زیر
توسط نماینده
ی مارکسیسم
انقلابی صادر
گشته است که
نکاتِ قابل
توجهی را مطرح
ساخته و نمونه
ای از تلفیق استراتژی،
تاکتیک، و
دستور العمل
علمی در چنین
شرایطی است.
امیدواریم
مورد توجه
خوانندگان
قرار گیرد.
(سلام دمکرات)
*****************
متن بیانیه
در مورد
شرایط جاری در
اوکساکا و
اقدامات اولیسس
رویز،فرماندار
اوکساکا، جهت
فروپاشی جنبش،
نکاتِ زیر را
متذکر می شویم:
1- در
شرایط کنونی
ممکن نیست که
یک جنبش را صرفاً
با استفاده از
چکمه ی سرکوب
از صفحه ی روزگار
پاک نمود. طبقه
حاکمه تا کنون
با استفاده از
نیروهای نظامی
و شبه نظامی، 15
نفر را به
هلاکت رسانده
است. که
این، خود، بر
زیر ِ نیاز
سرنگونی ِ فرماندار
جنایتکار
اوکساکا، خط
تآکید می کشد.
2- طبقه
ی حاکمه برایِ
حفظِ خود، در
مقابل
ِ مبارزه ی
مردم ِ تحتِ
ستم، ائتلافی
شکننده از دو
حزبِ عمده ی
سیاسی ِ خود،
یعنی
PRI و
PAN ،
بوجود آورده
است.
این
ائتلافی
شکننده است،
چرا که، آن
زمان که یکی
از آنها،
دیگری را از
دست رفته
تشخیص دهد، بدونِ
ذره ای تردید
و یا پشیمانی،
آن را رها
خواهد ساخت.
3- توده
هایِ کارگری
قادرند که این
ائتلاف را در هم
شکنند. اما
برایِ رسیدن
به این هدف،
تنها صدور
بیانیه ها
کفایت نمی
کند، بلکه
باید در عمل،
قدم هایِ
مشخصی، رو به
جلو برداشت. امروز،
بیش از هر
زمانِ دیگری
نیاز به اتحاد
داریم.
چیزی که توده
هایِ در حالِ
مبارزه
خواهانش می
باشند. آن
رهبرانی که به
هر بهانه ای
در ایجادِ
چنین اتحادی
تعلل می
ورزند، در
بازیِ طبقه
حاکمه، که
خواهانِ حفظِ
انشقاق بوده
تا بتواند
مبارزاتِ جدا
از هم را
سرکوب کرده و
فرو نشاند، گرفتار
آمده اند.
4- امروز،
کارگران با
موجی از سرکوب
روبرو هستند. آدم
دزدی، شکنجه،
سوء قصد، و
زندان متوجه
حزب انقلابِ
دمکراتیک PRD و
اتحادیه های
کارگری و
سازمان های
دهقانی است. اما، در
میانِ توده
ها، اثری از
خستگی به چشم
نمی خورد. این
نشاندهنده ی
وجود شرایطِ
مناسبی برایِ
اقدامی
ابتکاری و شجاعانه
برای بسیج
عمومی در جهتِ
دستیابی به
پیروزی نسبی است. در وحله
ی اول، می
توان از
سرنگونی ِ
اولیسس رویز
آغاز کرده و
سپس به زیر
کشیدن فیلیپه
کالدرون(رییس
جمهور منتصب
طبقه حاکمه از
حزبِ
PAN- م) را در
دستور کار
قرار دهیم. تنها از
این طریق است
که ما می
توانیم از
رویِ کار
آمدنِ
یک رژیم
سرکوبگر
نظامی در سال
هایِ آتی در
مکزیک
جلوگیری کنیم.
5- لازم
است به صورتِ
اضطراری، از
اتخاذِ شیوه هایی
بهره مند شویم
که اتحاد همه
ستمدیدگان را تضمین
کند و چنان
نیرویی را به
نمایش گذارد
که به دلیل ِ
سراسری و
عمومی بودنش،
غیر قابل
سرکوب باشد. چنین
شیوه هایی جز
اعتصابِ
عمومی و توقفِ
کامل ِ فعالیت
هایِ مدنی در
سطح ملی نیست.
6- ما باید در
تمامی مراکز
شغلی،
کارخانه ها،
دانشگاه ها،
مدارس، محلات
و شهرها،
"کمیته هایِ
اقدام" بوجود
آوریم تا
اهدافِ زیر را
به جلو ببرند:
الف- باید
ایده ی
اعتصابِ
عمومی را در
حزب انقلابِ
دمکراتیک،
اتحادیه های
کارگری،
کمیته های
محلی و منطقه
ای و همچنین
"مجالس ِ
خلقی" که به
تازگی در
سراسر کشور
پدیدار گشته
اند، تبلیغ
کنیم.
ب - حفاظت از
فعالین،
کارگران و
سازمان هایِ جوانان
را در دستور
کار قرار
دهیم.
ما باید در
موردِ ایجادِ
کمیته هایی که
سازمان هایِ
مختلف را به
هم متصل ساخته
و ارتباطِ
دائمی ِ آنها
را برقرار می
سازد، به
تشریکِ مساعی
بپردازیم. ایجادِ
چنین کمیته
هایی به ما
این امکان را
می دهد که در
مقابل ِ
اقداماتِ
سرکوبگرانه،
پاسخ مبارزاتی
ِ مشترکی
بدهیم.
پ - ما باید
رسانه هایِ
خود را، اعم
از روزنامه ها،
سایت هایِ
اینترنتی و
ایستگاه هایِ
رادیویی
محلی، تقویت
کنیم.
ت - ما باید
جلساتِ محلی و
منطقه ایِ
منظمی را برایِ
ایجادِ
هماهنگی در
فعالیت هایِ
بسیج عمومی
برگزار کنیم. این به
معنایِ ایجادِ
کمیته هایِ
دفاع و اتخاذِ
استراتژیِ
مشترکی است تا
در مقابل ِ
اقداماتِ
سکوبگرانه به
مبارزه پرداخته
و عناصر ِ
نفوذی و
آشوبگر را
شناسایی کنیم.
ث - باید به
توافقاتی
برسیم که
اتحادِ کلیه
یِ نیروهایِ
دخیل در
مبارزه و لزوم
ِ سرنگونی ِ حکومتِ
کنونی و
استقرار ِ
حکومتی که بر
پایه یِ
"مجالس ِ
خلقی" و اجلاس
ِ دمکراتیک و
ملی آنها، به
مثابه یِ تنها
راه بازداری
از امواج
سرکوبگری
استوار باشد
را تبلیغ کند.
ج - طبقه ی
حاکمه، اینک
جهره ی واقعی
ِ خود را نمایان
ساخته است. ما باید
هر گونه توهمی
که دستیابی به
توافقی واقعی
و دائمی را با
حکومت کنونی
امکانپذیر می
داند، از خود
دور کنیم. یا باید
این حکومت را
سرنگون سازیم
و یا باید خود
را برایِ
آینده ای سخت
آماده کنیم.
7- اینک
زمانی است که
ما باید به
مبارزه ی دراز
مدتِ تغییر
نظام
بپیوندیم. از
چنین حکومتی
نمی توان جز
بدبختی،
سرکوبگری و
دروغ، انتظار
ِ دیگری داشت
و از سرمایه
داری نیز چیزی
جز استثمار
عایدمان
نخواهد شد. ما باید
به مبارزه
برای سرنگونی
ِ این حکومت
به مثابه ی
اولین قدم در
جهتِ تغییر
ریشه ایِ جامعه
بنگریم.
تنها با
اتحادِ توده
هایِ شهری و
روستایی می
توان این
مبارزه را به
نتایج ِ پیروزمندانه
رساند.
8- خط
مشی ِ
مارکسیتی ِ
"میلیتانته"
در این مبارزه،
رزمنده ای در
خطِ مقدم است
و آمادگی
پذیرش کسانی
را که بخواهند
مبارزه را تا
به آخر، یعنی
تا پیروزی،
ادامه دهند،
دارد.
ما در
انتظار ِ
رفقایِ شجاع و
آماده ای
هستیم تا در
این نبرد که
علیرغم ِ
دریافتِ
ضرباتی
سنگین،
همچنان به پیش
می تازد، به
ما بپیوندند.
9- تا
به حال چندین
و چند نفر به
دست طبقه ی
حاکمه یِ سفاک
در خونِ خود
غلتیده اند. این
وظیفه ی ما
است که نشان
دهیم فداکاری
ایشان بیهوده
نبوده است. ما باید
به سازماندهی
و آماده سازیِ
نیروها متعهد
باشیم تا طبقه
ی حاکمه را به
سزایِ اعمالش
برسانیم.
زنده باد
"مجلس خلقی ِ
مردم اوکساکا!
زنده باد
اتحادِ
کارگران!
با اتحاد و
تشکیلات،
پیروزی از آنِ
ماست!
میلیتانته
سه شنبه، 31
اکتبر 2006