شيعيان، دشمن جديد

 

آلن گرش  Alain Gresh

ترجمه بهروز عارفي

 

پس از ١١ سپتامبر، جهان با حيرت زدگي دريافت که «مبارزان آزادي» افغاني که پيش از آن بخاطر مقاومت در برابر امپراطوري شر (شوروي) مورد تجليل پرزيدنت رونالد ريگان واقع شده بودند، برداشت بسيار بديعي از «آزادي» دارند.

 

القاعده از اين بي خردي آمريکائي ها زاده شد. آيا بيست سال بعد، واشينگتن از اين «گمراهي» درسي گرفته است؟ اگر به اطلاعاتي که روزنامه نگار مشهور آمريکائي سيمور هرش استناد کنيم، پاسخ منفي است. از قرار معلوم، آمريکا ائتلافي با شرکت کشورهاي عرب ميانه رو سني به راه انداخته تا به همه جنبش هاي ضد ايراني و ضد شيعه از جمله «تندرو»هاي آنان کمک رساند. (١)

 

نمونه مشخص آن لبنان است که حکومت فواد سينيوره با اپوزيسيوني (مخالفاني) مقابله مي کند که حزب الله  شیعه بر آن مسلط است. هرش در بررسي خود، حتي پيش از آن که حرفي از فتح الاسلام به ميان آمده باشد، از توسعه گروه هاي سني راديکال (قاطع و تندرو) وابسته به القاعده  نگران است. بخشي از منابع مالي اين گروه ها را نيروهاي نزديک به اکثريت و حزب آقاي حريري تامين مي کنند. « و ما، ايالات متحده، به جاي ديگري چشم دوخته ايم در حالي که پول ما و عربستان سعودي پنهاني  نصيب اينان مي شود. (...) چرا ما از اين افراد پشتيباني مي کنيم، منظورم سلفي هاست که دو سال پيش آنها را  دستگير و روانه گوانتانومو مي کرديم؟ براي اين که ، اکنون متحدين بالقوه عليه حزب الله هستند.»

 

روزنامه نگار ديگري، ديويد ساموئل اين افشاگري ها را تاييد کرده است. (٢) در شرايطي که پيروزي دموکرات ها در انتخابات کنگره آمريکا در نوامبر ٢٠٠٠ بحث و مجادله تندي در واشينگتن ميان کساني که به پيروزي در عراق معتقد بودند و آناني که طرفدار مذاکره با ايران و سوريه بودند، بر انگيخت؛ «[کوندوليزا] رايس و همکارانش در دولت تصميم گرفتند تا راه سومي انتخاب کنند که گستاخانه و پرخطر بود. (...) دولت سرانجام مخلوطي زيرکانه از ديپلماسي ، فشاراقتصادي، تمرينات نظامي بسيار گسترده، جنگ رواني و عمليات مخفي برگزيد. براي عمليات مخفي که شامل تامين مالي جنبش هاي مذهبي و شبه نظامي در عراق، ايران، يا لبنان و سرزمين هاي اشغالي فلسطين مي شد، هزينه اي بالغ بر ٣٠٠ ميليون دلار ضروري بود. اين بودجه را عربستان سعودي و ديگر کشورهاي ذينفع در خليج [فارس] تامين مي کنند». پس از اين، ايران جاي القاعده را به عنوان دشمن شماره يک گرفته است.

-------

  پاورقی ها:

1 – Seymour Hersh, "The redirection: A strategic shift" The New yorker, 5martch 5th, 2007.07.01 نقل قول ها از مصاحبه هرش با سایت زیر، در 13 مارس 2007، استخراج شده است www.antiwar.com

2 – David Samuels, "Grand illusions", The Atlantic Monthly, Washington, DC. June, 2007.

*Les chiites, le nouvel ennemi

لوموند ديپلماتيک، ژوئيه ٢٠٠٧.