بازي
با جان
نيروهای
امدادی، بیآبرويی
برای دولت
فرانسه در
چاد!
نوشته:
ارس احمدي
مدتي
ست که دولت
هاي خوش
اشتهاي
اروپايي و وراي
آن ها آمريکا
موضوع کشتار
در چاد را
مطرح مي کنند.
از
ميانه ي قرن
بيستم تا
امروز تمامي
اين کشورها در
چاد حضور
داشته و با
دولت ها و
حکومت هاي
ارتجاعي آن در
حال بده بستان
بوده اند. به
اين دليل ساده
که اين کشور به
شدت بوي نفت
مي دهد و از
موقعيت
ژئوپلتيکي مناسبي
هم برخوردار
است.
اروپاييان
همواره سعي در
محکم کردن پاي
خود در اين
منطقه داشته
اند. از عجايب
مسخره ي
روزگار اين که
يکهو اين دولت
هاي خوش اشتها
و بوالهوس
اروپايي ياد
بدبختي مردم
در چاد افتاده
اند، گويا جاي
پايشان کمي شل
شده است... و
جوري موضوع را
طرح مي کنند
که گويا
کاشفان و
طبيبان
نوظهور فاجعه
در چاد هستند.
ارگانيزم
هاي بشر دوستانه،
شامل سازمان
هاي مختلف غير
دولتي بهياري
و نجات، مدت
طولاني ست که
به فعاليت
داوطلبانه در
چاد مي
پردازند و اين
فعاليت هاي
بشردوستانه
هيچ دخلي به
چند رئيس
جمهور از خود
راضي و
اپورتونيست
اروپايي
ندارد.
اينجاست
که بايستي بين
مفهوم
بشردوستی در
دل جامعه و چهره
متبسم و فرصت
طلبي که دولت
هاي غربي به خود
مي گيرند فرق
گذاشت.
در
جريان فاجعه
انساني در
چاد، اعضاي
سازمان غير
دولتي « Arche de zoé »
براي نجات
کودکان به چاد
سفر مي کنند.
بر اساس کنوانسيون
1951 ژنو، نجات و
خارج کردن
کودکاني که در
معرض کشتار در
حين جنگ هستند
حتي به صورت
غير قانوني
موجه است و بر
اين اساس اين
سازمان به هر
صورتي که
بتواند اين
کودکان را از
چاد خارج کند
بايد دستشان
را نيز بوسيد.
اين گروه به
چاد سفر مي
کنند و خروج 103
کودک را تدارک
مي بينند.
ناگهان پليس
چاد اعضای اين
گروه را
دستگير مي کند
و به آن ها
مارک قاچاقچي
کودک مي زند.
در پاسخ به
اين دستگيري
موذيانه،
نيکولا سرکوزي
رئيس جمهور
فرانسه و وزير
خارجه وي
برنارد کوشنر
که به نظر مي
رسد آرزو دارد
نشان فرزند
خواندگي بوش
را کسب کند،
فعاليت اين
سازمان غير
دولتي
بشردوستانه
را محکوم مي
کند. معني اين
واکنش چيزي
نيست جز رها
کردن اين
افراد جان بر
کف در دست
پليس ارتجاعي
چاد.
به چه دليل؟
چرا که به زعم
رئيس جمهور
فرانسه اين
کار قانوني
نبوده است و
اين افراد
بايد مجازات
شوند.
چه قدر ماهيت
بشر دوستي به
زعم اين دولت
ها دون و پست
است و چه
اندازه منفعت
طلبي اين سياست
بازان، دنيا
را به لجن
کشيده است. از
هر سو که به
آنها مي نگريم
نفرت انگيز
اند.
درود به تمام
اعضاي سازمان
غير دولتي « Arche
de zoé »،
برايشان
بهترين ها را
آرزو مي کنم و
اميدوارم هر
چه زودتر
بتوانند از
اين مخمصه
نجات پيدا
کنند.
*
براي معرفي
برخي از اعضاي
اين گروه، چند
تصوير به
همراه چند
بريده مطلب در
زير گردآوري
شده است :
ده
اروپايي به
همراه چهار
فعال چاد هنوز
در بند پليس
چاد هستند. شش
فرانسوي عضو سازمان
غير دولتي « arche
de zoé »
به
کلاهبرداري و
قاچاق کودکان
متهم شده اند. اعضاي
هيات
اسپانيايي،
خلبان بلژيکي
و چهار تبعه
چاد نيز به
عنوان همدست
تحت پيگرد
قرار گرفته
اند.
« Eric Breteau »، 37
ساله، آتش
نشان داوطلب
در منطقه « Val-d’Oise » در
فرانسه، موسس
و مدير سازمان
غير دولتي « Arche
de zoé »
مي باشد. او به
عنوان مسئول
اصلي پروژه
چاد شناخته مي
شود. به گفته « Marc
Garmirian » خبرنگار
بازداشتي در چاد
که به تاريخ 4
نوامبر 2007 آزاد
شد، نقطه ي
اتکاي « Eric
Breteau »،
کنوانسيون 1951
ژنو است که بر
مبناي آن
فراري دادن
کودکان مورد
تهديد در خلال
جنگ موجه مي
باشد. به زعم
وي اين
کنوانسيون به
تنهايي خروج و
فراري دادن
کودکان از
مناطق جنگي
حتي به صورتي غير
رسمي موجه مي
کند.
« Alain Péligat »، 56
ساله، پيش
آهنگ در غرب
فرانسه، به
عنوان موسس
اتحاديه
رانندگان بين
شهري در « Châlons-en-Champage »
شناخته مي
شود. همسر وي « Christine » از
ابتداي اين
فعاليت انسان
دوستانه حاضر
بوده است. وي
به همراه Alain شش فرزند
دارند که از
آن ميان سه
مورد فرزند غير
بيولوژيک
هستند.
« Emilie Lelouch »، 31 ساله،
هنرمند سيرک و
پرستار کمک
هاي ويژه، دوست
« Eric Breteau » موسس اين
سازمان غير
دولتي مي
باشد. آن ها با
يکديگر در
اندونزي آشنا
شدند و پس از
آن در کمک رساني
سونامي
دسامبر 2004 در
کنار هم
فعاليت کردند.
« Philippe Van
Winkelberg »، 48 ساله،
پزشک در منطقه
« Alpes-de-Haute-Provence » فرانسه
يکي ديگر از
اعضاي اين
سازمان غير
دولتي مي
باشد. دستگيري
وي ناراحتي
گسترده اي را
در شهر وي
ايجاد کرده
است زيرا مردم
وي را به
عنوان فردي
محترم و محبوب
مي شناسند. « Marc
Garmirian »، در گزارش
خود به تاريخ
يکشنبه 4
نوامبر در شبکه
M6
فرانسه در
پاسخ به مجري
برنامه که مي
پرسد آيا از
ريشه ي
خانوادگي اين
کودکان
اطميناني داشتيد؟
پاسخ مي دهد :
در اين گونه
فعاليت هاي
برون مرزي هيچ
چيز قطعي
نيست.
بنا
به گزارش پخش
شده توسط « Marc
Merimi »
در تلويزيون
فرانسه، « Nadia Merimi » از
منطقه « Haute-de-Seine »
فرانسه، به
موفقيت اين
پروژه مشکوک
بوده است و
اين امکان را
مي داده است
که موفق به
خارج ساختن
کودکان نشوند.
« Dominique Aubry »، 50
ساله، مسئول
لژستيک گروه
بوده است. او
بازنشسته ي
نيروي هوايي
ارتش فرانسه
مي باشد و در « Aude »
زندگي مي کند
جايي که به
عنوان آتش
نشان داوطلب
به خدمت مشغول
است. بنا به
گزارش
لوموند، وي در
جريان کمک
رساني به
آوارگان
سونامي 2004 با « Eric
Breteau » آشنا مي
شود.
« Agustin Rey »،
فرمانده
پرواز
اسپانيايي
گروه است کسي
که مي بايست 103
کودک را با
هواپيما به
فرانسه منتقل مي
کرد. گروه
اسپانيايي
متهم به کمک
به اين
ارگانيزاسيون
هستند چرا که
با تغيير دادن
ظاهر تجهيزات
هوايي قصد
فريب دولت چاد
را داشته اند.
« Sergio Munoz » کمک
خلبان
هواپيما بوده
است. وکلاي
مدافع سعي
دارند وانمود
کنند که خدمه
در اشتباه
صورت گرفته
نقشي نداشته
اند و تصورشان
اين بوده است
که به يک
سازمان غير
دولتي شناخته
شده کمک مي
کنند.
« Daniel Gonzalez » يکي ديگر
از خدمه
هواپيما مي
باشد. خلبان،
کمک خلبان و
ديگر خدمه در
هنگام خروج از
دادگاه با دست
بند لبخند بر
لب داشتند و
آشکارا احساس
رضايت مي
کردند. در
خروج از
دادگاه هر سه
انگشت هاي شست
شان را بالا
آوردند که
نشان مي داد آن
ها داوطلبانه
و با علم به
پيامدهاي
اقدامشان به گروه
پيوسته اند و
اغفال نشده
اند!
« Jacques Wilmart »،
خلبان بلژيکي
75 ساله که
دوران
بازنشستگي را مي
گذراند نيز به
جرم همدستي در
قاچاق کودکان
و شرکت در
خروج بخشي از
کودکان در
بازداشت است.
وي بيمار است
و در حال حاضر
با توجه به جو
بازداشتگاه
حال وي وخيم
گزارش شده
است. 8 نوامبر
2007
برگرفته
از سایت صلح
ایران : http://peaceiran.blogfa.com/post-72.aspx