راه بسوی نژاد پرستی: جدا سازی و نابرابری در فلسطین

محمد خطیب

برگردان ناهید جعفرپور

شب قبل از نشست آناپولیس مریلند که با هدف به جریان انداختن پروسه مذاکرات میان اسرائیل و فلسطین برگزار گردید، آهود اولمرت نخست وزیر اسرائیل اعلام نمود که : اسرائیل دیگر در نوار غربی شهرک جدیدی نخواهد ساخت اما ادامه ساخت شهرک های موجود " خفه نخواند شد". این به این مفهوم است که بنای 149 منطقه مسکونی اسرائیلی در نوار غربی که باعث "خفگی فلسطینی ها" می شود ( به اضافه مناطق مسکونی یهودی نشین که در منطقه ای که روستای ما یعنی روستای بیلین در آن قرار گرفته است) بدون وقفه همچنان ادامه خواهد داشت.

این اطلاعیه تحقیرآمیز اولمرت واهمه ما را مبنی بر اینکه اسرائیل می خواهد در مذاکرات آناپولیس با پشتیبانی آمریکا غالب شهرک های نوار غربی را نگه دارد، تائید می نماید. از این طریق فلسطینی ها در یک موقعییت نابرابرو جدا از هم نگاه داشته می شوند.

زمانی که چند هفته پیش گوندولا ریس وزیر امور خارجه آمریکا به خاورمیانه مسافرت نمود، ما ساکنین روستای بیلین واقع در نوار غربی با ساکنین روستاهائی که در همسایگی ما قرار دارند دور هم جمع شدیم. ما می خواستیم متحدا پیاممان را بگوش ریس برسانیم و به این خاطر تظاهرات صلح آمیزی را بر علیه ساخت اتوبانی که در نزدیکی ما تنها برای شهرک نشینان یهودی ساخته می شود و با وجود این که این اتوبان از منطقه ما عبور می کند اما برای فلسطینی ها رفت و آمد در آن ممنوع است را به راه انداختیم. بر روی پلاکارت بزرگی که در جلوی تظاهرات قرار داشت نوشته بودیم " گوندی، در این حالت رزا پارک چه می کرد؟".

ما می دانیم که خانم ریس آگاه است که نژاد پرستی چه مزه تلخی دارد. زیرا که وی در جنوب آمریکا بزرگ شده است آنهم درزمان مبارزات حقوق شهروندی. ما روستائیان بیلین تحت تاثیر جنبش آمریکائی برای حقوق شهروندی می باشیم. ما از سه سال پیش کارزار مقاومت بدون خشونت را به پیش می بریم.

  (http://www.iht.com/articles/2005/07/11/opinion/edkhatib.php ).

ما هم بمانند خانم ریس تحت تاثیر شجاعت رزا پارک قرار گرفتیم زمانی که وی در آلاباما (یعنی ایالت زادگاه خانم ریس) چون نمی خواست در اتوبوس جای خود را به یک سفید پوست بدهد دستگیر گردید. ما بعنوان فلسطینی اجازه نداریم دربسیاری از خیابانها ( در نوارغربی) حرکت نمائیم و یا حتی از اتوبوس استفاده کنیم. در واقع مسیری به فاصله 200 مایل در نوار غربی تنها برای شهرک نشینان یهودی اختصاص داده شده است.

(http://www.btselem.org/download/200408_Forbidden_Roads_Eng.pdf )

شماره پلاک اتومبیل های فلسطینی ها از رنگی دیگر از اتومبیل های اسرائیلی ها برخوردار است. در تمامی اتوبان هائی که از نوار غربی گذر می کنند، حرکت اتومبیل های با پلاک فلسطینی ممنوع می باشد. بسیاری از این اتوبان ها و خیابان ها با پشتیبانی مالی آمریکائی ها ساخته شده اند. ما در اتوبان 443 به اعتراض پرداختیم زیرا که این اتوبان از پنج سال پیش برای فلسطینی ها ممنوع شده است.

طبق گزارش دفترهماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل در نوار غربی 561 " چک پوینت" محل های بازرسی و کنترل وجود دارد: موانع فیزیکی که آزادی حرکت فلسطینی ها را در نوار غربی محدود می سازنند.

(http://www.ochaopt.org/documents/ClosureUpdateOctober2007.pdf ).

باید توجه نمود که تنها 8 عدد از این " چک پوینت" ها به طور واقعی اسرائیل را از نوار غربی جدا می سازنند. کاملا تمامی چک پوینت ها و موانع در طول خیابانهائی در نوار غربی قرار گرفته اند که تنها برای استفاده شهرک نشینان اسرائیلی مقرر شده اند.

برای ما فلسطینی ها حرکت بسوی بیمارستانها، مدارس، محل های کار و یا اقوام و خانواده مان به این شکل بسیار سخت و یا غیرممکن شده است. این پاره پاره کردن نوار غربی اقتصاد ما را نابود ساخته است. ما کشوری را که شامل غزه و نوار غربی بود قبول نمودیم. منطقه ای که تنها 22 درصد سرزمین تاریخی ما را شامل می شود. در واقع این خود توافقی غمناک بود. پریزیدنت بوش در سال 2004 به اسرائیل وعده داد که هر پیمان بسته شده میان اسرائیل و فلسطین در مرکز بزرگ (یهودی نشین) زندگی مردم نوار غربی اجرا می شود.

بر اساس قوانین بین المللی تمامی شهرک های اسرائیلی ( در نوار غربی) غیر قانونی می باشند. از طریق استقرار " بلوک های شهرک ها" در مناطق استراتژیک و همچنین اتوبان هائی که مناطق فلسطینی را از هم دیگر ایزوله نموده اند، اسرائیل کنترل کامل بر مرزهای ما را در اختیار دارد: در باره آزادی جابجائی ما ودر باره آب ما. این مسئله ما را از اورشلیم کاملا بریده است.

(http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=107&ItemID=14031 )

همانطوری که سازمان ( " نو پیس" صلح حالا) چند هفته پیش گزارش داده، رشد جمعیت در شهرک های ( یهودی نشین) سه برابر بیشتراز رشد جمعیت جا های دیگراسرائیل است.

(http://www.news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/7082629.stm

بنای شهرک های اسرائیلی در همه جای نوارغربی و همچنین در اطراف روستای ما آنچنان بسرعت در حال حرکت است که من هیچ نقشه ای را از موقعیت کنونی نوار غربی برای پسرم نمی توانم تهیه کنم.

در سال 2001 ماموران اسرائیلی توسعه و گسترش زمین ها شروع کردند در منطقه ای که از روستای ما قصب کرده بودند، خانه های مسکونی برای مهاجرین یهودی بسازند. موضوع بر سر یک بخش شهری یهودی نشین بود که خارج از مناسبات روستای ما باشد. چهار سال بعد دیوار جدا سازی 50 درصد زمین های زراعی ما را از هم برید و جدا نمود. بهانه آنان این بود که شهرک های جدید باید محافظت بشوند. ما در مقابل این مسئله عکس العمل نشان دادیم و 200 اعتراض بدون خشونت را بهمراه پشتیبانان اسرائیلی و بین المللی سازماندهی نمودیم. صد ها نفر از ما دستگیروزخمی شدند. بعد از این اعتراض ها دادگاه عالی اسرائیل تصمیم گرفت که مسیر حرکت دیواراز روستای ما تغییر داده شود و چیزی در حدود نیمی از زمین های قصب شده ما بما برگردانده شود. با وجود اینکه این خود برای ما پیروزی به حساب می آمد اما همزمان اسرائیل بخش دیگر زمین هائی را که از ما قصب نموده بود آغاز بساختن شهرک ها نمود. اسرائیل نقشه دارد که این زمین ها را بعنوان بخشی از بلوک شهرک های مودین الیت به ثبت رساند.

ت(http://www.alternet.org/story/63640/ ).

طبق مدارک اسرائیل در حال حاضر ده و دو درصد از زمین های نوارغربی میان مرزسبز و دیوار جدا سازی را به ثبت رسانده است. به این مجموعه همچنین بلوک بزرگ شهرک هائی که در آن در حدود 45000 نفر زندگی می کنند اضافه می شود. ( 80% مهاجرین اسرائیلی). دیوار جدا سازی که شهرک ها را و خیابان های شهرک ها را قطع می کند، فلسطینی ها را و مناطق زندگی آنان را از هم ایزوله نموده و آنان را به بردگان خود تبدیل می نمایند.

(http://www.apartheidmasked.org/ ).

ما دعا می کنیم که فرزندان ما زندگی تحت اشغال نظامی اسرائیل را مجبور به تجربه کردن نباشند. ما امیدواریم که نتایج کنفرانس آنا پولیس ما را کمی به آزادی نزدیک کند. اما ما همچنین نگرانیم که همه چیز به نفع اسرائیل تمام شود و در آینده هم همین شهرک ها و همین خیابان ها پا بر جا باشند. این سیستم موجود ـ " جدا سازی و نابرابر" دولت آینده فلسطین را سمنته خواهد نمود. ( فلج خواهد نمود)