پول بجای صلح برای (نیمی از) فلسطین

Sozialismus.de

برگردان ناهید جعفرپور

در کنفرانس خاورمیانه آناپولیس، اسرائیل و فلسطین ( البته بدون شرکت دادن حماس) برای از سرگرفتن مذاکرات صلح توافق نمودند. بسترمعامله در این مذاکرات میبایست کوارتت خاورمیانه ( کوارتت قطعه ای در موسیقی برای چهار ساز یا چهار صداست ) برگرفته از" رود مپ" است که اسرائیل را در مرحله نخست به توقف فوری فعالیت های شهرک سازی و فلسطینی ها را به چشم پوشی از حملات نظامی شان موظف می سازد.

برای پشتیبانی از این روند صلح تصمیم کنفرانس دیگری در پاریس گرفته شد که در آن برای سه سال آینده ی فلسطینی ها کمک مالی ای به مبلغ هفت و چهار میلیارد دلار پیش بینی شود. تنها در سالی که می آید باید آنها ( فلسطین) سه و چهار میلیارد دلاربگیرند. اتحادیه اروپا مبلغ خود را افزایش داده و می خواهد برای سال 2008 حدود 420 میلیون دلار کمک نماید. در واقع اتحادیه اروپا تا کنون بزرگترین کمک کننده مالی به فلسطینی ها بوده است. دستگاه قدرتی سرزمین عباس مدتهای مدید است که تحت برنامه ای بنام " مکانیسم بین المللی دوره ای" به تراوش مالی اتحادیه اروپا وابسته است: تنها در سالی که در آن بسر می بریم بیش از یک میلیارد دلار که نیمی از سوی کمیسیون اتحادیه اروپا و نیم دیگر از سوی تک تک کشور های عضو بوده است بعنوان کمک مالی اضطراری به سرزمین فلسطینی ها جاری شده است. آمریکائی ها 420 میلیون دلاررا تقبل نمودند. آلمان و فرانسه هرکدام وعده 200 میلیون یورو را دادند. این پول می بایست از سوئی کمک کند تا اصلاحات در دولت خودمختار فلسطینی تامین مالی گردد و از سوی دیگر باز سازی و توسعه اقتصادی مناطقی که امروز از سوی اسرائیل در اشغال است را به جریان اندازد.

فلسطینی ها به این کمک مالی فورا احتیاج دارند. بانک جهانی در کنفرانس گزارش داد که اقتصاد فلسطین در سال های گذشته بعد از انتفاذه بشدت نزول کرده است. "در حال حاضر خدمات اقتصادی سرانه 40 درصد کمتر از سال 1999 است. اقتصاد دیگر از سوی سرمایه گذاری ها و بخش خصوصی گردانده نمی شود. بلکه سنگینی اش روی شانه های دولت است. برای اینکه این اوضاع تغییر کند همزمان آکسیون های موازی هم از سوی دولت فلسطین، اسرائیل و سرمایه گذاران ضروری است". گفته شد که 27 درصد فلسطینی هائی که از آنها همه پرسی ای انجام گرفته است، عقیده داشته اند که آنها بخاطر شرایط زندگی غیر قابل تحمل حاضر به مهاجرت می باشند. بخصوص این بیچارگی در نوار غزه بیشتر است.

سقوط صنعتی در غزه

	Juni 2005	Juli 2007	Dezember 2007
شرکت ها	3.900	780	195
شاغلین	35.000	4.200	1.750
صادرات	748	0	34

ماخذ: بانک جهانی

مذاکرات در آناپولیس و پاریس ازهمان ابتدا نقصی بزرگ داشت و آنهم این بود که حماس در این مذاکرات شرکت داده نشده بود. بانک جهانی می گوید اما:" هر بحثی در باره بهبود اقتصادی فلسطین و صلح بدون دخالت دادن نوار غزه ناکامل خواهد بود. در غزه 40 درصد فلسطینی ها زندگی می کنند و غزه خود بخشی از سرزمین فلسطین و اقتصاد و هویتش است. هرگزینش جدی ای برای اقتصاد فلسطین بدون غزه ممکن نخواهد بود".

دولت فتح آنطور که پیداست روی کمک کشورهای پول دهنده حساب می کند تا بدین وسیله در منطقه غرب اردن بهبود در اوضاع اجتماعی و اقتصادی حاصل نماید و بتواند از این طریق تا آنجائی که می تواند نوار غزه را در مضیقه قرار دهد تا بلاخره مردمش حماس را برای این اوضاع بد مسئول سازند و بر علیه اش شورش کنند.

حتی اگر این استراتژی که می خواهد زندگی ای غیر قابل تحملی را برای مردم غزه به وجود آورد موفق گردد، در این صورت هم برای فلسطینی ها هیچ گلدان گلی حاصل نمی شود. زیرا که آنها همچنان دو تکه شده و ضعیف بر روی میز مذاکرات قرار خواهند داشت. بدون اینکه راه حلی پایدار برای مشکلات بنیادی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود داشته باشند و یا حتی قدمی به جلو بروند. این مسئله بخصوص باعث خوشحالی اسرائیل است.

این بازی مشترک سازمان" پ ال او" و جامعه بین المللی را می توان در این مسئله روشن تر دید که سهم شیران در کمک های مالی وعده داده شده ، بخاطر وضعییت مالی اضطراری دستگاه فلسطینی کنونی در غرب اردن است. اینکه آیا نوار غزه زیر کنترل حماس هم به لحاظ بشردوستانه نیاز به پشتیبانان مالی دارد مشکل این کنفرانس نیست بلکه در این کنفرانس در مرحله نخست پشتیبانی سیاسی رهبریت فتح در منطقه غرب اردن بر علیه " حماسستان تروریستی" است.

همزمان اسرائیل لحظه ای به وظایفی که برای وی در " رودمپ" قید شده است پایبند نبوده است زیرا که هنوز مدتی از ترک دولت اسرائیل از کنفرانس آناپولیس نگذشته بود که وی نقشه ساخت هزاران منزل مسکونی جدید در شرق اورشلیم را اعلام نمود. همچنین وی چون گذشته تاسیس پست های خارجی جدید و به این صورت تقسیم گسترده سرزمین فلسطینی را از طریق مهاجرین اسرائیلی ادامه می دهد.

تمامی این اوضاع خود در تضاد با اهداف روند صلح اعلام شده به مفهوم "ایجاد دولت مستقل فلسطینی" قرار می گیرد و در نهایت قدرت اشغال گر بلوکه کردن گسترده خود را بر علیه مناطق فلسطینی همچنان سرپا نگه می دارد.

در مورد نوار غزه این بلوکه کردن وسعت عجیبی بخود گرفته است بطوری که جابجائی انسان و کالا در و از منطقه را بطور کامل فلج نموده است. یک و نیم میلیون ساکنین این منطقه دسترسی شان به پول، دارو، لوازم یدکی، مواد سوختی و برق از سوی اسرائیل ناممکن گشته است.

بانک جهانی بر این عقیده است که تا زمانی که اسرائیل این بلوکه کردن وحشتناک را ادامه دهد، اقتصاد فلسطینی همچنان سقوط خواهد نمود. حتی اگر میلیاردهائی را که در کنفرانس پاریس وعده داده شده اند به این منطقه جاری گردند باز هم کمکی نخواهد نمود. همچنین کمیته بین المللی صلیب سرخ به پیامدهای غیربشردوستانه سیاست اسرائیل اشاره نموده و خواهان اقدامات سیاسی فوری برای کمک های بشردوستانه شده است.

اینکه جامعه بین المللی زیرپاگذاشتن حقوق انسانها را (چون مجازات های جمعی و یا بنای شهرک ها) توسط اسرائیل بدون اعتراض قبول می کند و سیاست اسرائیل را با میلیاردها دلار کمک مالی سرپوش می گذارد، به صورتی تعیین کننده کمک می کند تا وضعییت کنونی برجای بماند و بدبختی بخش بزرگی از مردم فلسطین روز بروز بدتر و بدتر گردد.

برای تغییر این وضعییت احتیاج به فشار سیاسی بر اسرائیل است. تنها چنین می توان بسرعت بهبود در وضعییت زندگی مردم در منطقه غرب اردن و نوار غزه حاصل نمود.

بان دبیر اعظم سازمان ملل متحد مرتبا به وضعییت " وحشتناک" مردم نوار غزه اشاره می کند و فراخوان برای عملی خلاقانه می دهد تا بدان وسیله این سرزمین نظامی اشغال شده را مجددا به زندگی بازگرداند. کمک های مالی بین المللی به فلسطینی ها ازاین خطربرخوردار است که بجای کمک به بازسازی طولانی مدت یک دولت با آینده بیشتربطوری غیر مستقیم کمک به سیاست اشغالگری اسرائیل گردد.