گرامی باد
ششمین سالگرد
خیزش 18 تیر
شش
سال پیش در
هیچده تیر ماه
78، مزدوران
انصار حزب
الله به کمک
عوامل
اطلاعاتی
رژیم و نیروی انتظامی
به فرماندهی "
سردار فرهاد
نظری" به بهانه
بر پا شدن یک
میتینگ
اعتراضی توسط
دانشجویان که
فریاد اعتراض
خود را علیه
بسته شدن
روزنامه "
سلام " و تشدید
فشار بر
مطبوعات و
روزنامه
نگاران بلند
کرده بودند،
یورش وحشیانه
ای را به
خوابگاه
دانشجویان
واقع در امیر
آباد تهران
آغاز کردند .
در جریان آن
تهاجم
فاشیستی در
بامداد هیجده
تیر، صدها
دانشجو مورد
ضرب و شتم
قرار گرفته،
دهها تن به
شدت مجروح و
یک نفر کشته
شد . در فردای
این شبیخون،
موجی از
اعتراضات ،
محیط های
دانشگاهی تهران
وبرخی دیگر از
شهرهای بزرگ
نظیر تبریز را
فرا گرفت که
با پیوستن
دهها هزار
جوان و مردم
جویای آزادی و
برابری به
صفوف آنها،
خیزش غرور
انگیزی به مدت
شش روز ایران
را لرزاند که ضمن
به هراس
انداختن کلیه
جناحهای رژیم،
انعکاس وسیعی
در سطح افکار
عمومی و رسانه
های بین
المللی پیدا
کرد . آن خیزش شورانگیز،
بدلیل ضد حمله
رژیم، سرکوب
خشن اعتراضات
خیابانی ،
دستگیری وسیع
فعالین و رهبران
جنبش
دانشجویی، و
صد البته بدلیل
ضعف های درونی
خود ، از جمله
ضعف
سازماندهی و
رهبری و نیز
عدم پشتیبانی
لازم دیگر جنش
های اجتماعی و
در رأس آنها
جنبش کارگری،
با شکست مواجه
شد ، اما صفحه
جدید ی را در
تاریخ جنبش
دانشجویی
ایران ورق زد
و درسهای
گرانقدری را
برای آن به
ارمغان آورد .
مهمترین
دستاورد جنبش
18 تیر این بود
که توانست فاز
جدیدی از حرکات
و تشکل های
مستقل
دانشجویی را
آغاز کند.
جنبش
دانشجویی
ایران، بعد از
سرکوبها و
تعطیلی
دانشگاهها در
اردیبهشت 59 و
بویژه بعد از
دستگیری و حبس
و اعدام
هزاران
دانشجوی چپ و
مبارز در
دوران پس از
سی خرداد 60، عملاً
دچار رکودی
مزمن شد، به
نحوی که حتی
پس از
بازگشایی
دانشگاهها
نیز نتوانست کمر
راست کند . در
سراسر سالهای
62 تا 76 جز انجمن
های اسلامی
وابسته به
رژیم، هیچ
تشکل دیگری
وجود نداشت .
در دوران پس
ازخرداد 76 نیز
که تشکلهای عمده
دانشجویی به "
اصلاح طلبی"
روی آوردند
و فضای نسبی
برای بروز
برخی حرکات
سیاسی توسط
دانشجویان
فراهم آمد ،
باز اثری از یک
جنبش مستقل
نبود و
تقریباً همه
چیز تحت کنترل
" دفتر تحکیم
وحدت" قرار
داشت . اما در
هیجده تیر-
زمانیکه
رهبران دفتر
تحکیم وحدت
بدلیل
وابستگی خود
به جناح
خاتمی، ناتوانی
خویش را در
تعمیق
اعتراضات
برحق دانشجویان،
به معرض نمایش
گذاشتند، نسل
نوینی پا به
عرض مبارزه
گداشت که از
استقلال و
رزمنده گی
جنبش
دانشجویی
حمایت می کرد .
همین نسل که
در آغاز محافل
کوچکی بیش نبودند
، اکنون به
بخش وسیعی از
فعالین
دانشجویی
تبدیل شده اند
که نفوذ آنها
حتی سبب شده
که در سالهای
اخیر تشکل
رسمی " دفتر
تحکیم وحدت"
دچار بحران
وانشعاب شده و
بخش قابل
توجهی از آنها
برای جلوگیری
از ایزوله شدن
کامل خود در
میان دانشجویان
، ضمن خروج از
جبهه سترون "
دو خردادیها"
بر غلظت
مطالبات خود
بیفزایند که
نقطه اوج آن،
تحریم
انتخابات کذایی
اخیر توسط این
تشکل بوده است
.
اکنون
که شش سال از
آن واقعه
فراموش نشدنی
می گذرد شاهد
آنیم که
استقلال جنبش
دانشجویی،
ابعاد کیفی
نوینی پیدا می
کند که وجه
مشخصه آن، نه
تنها گسست
کامل از
جناحها ی
رژیم، بلکه
گسست از جریانات
دانشجویی
لیبرال و مدافع
سرمایه داری است
که گر چه با
کلیت رژیم
مخالفند، اما
افق مطالبات
اجتماعی جنبش
توده ای و
دانشجویی را
در دایره تنگ "
دمکراسی
لیبرالی"
محدود می کنند
. در واقع دو دهه
پس از شکنجه و
اعدام هزاران
دانشجوی چپ و
نیز تبعید
اجباری
هزاران تن
دیگر از آنها،
موج سوسیالیستی
نوینی در میان
نسل سومی ها
شکل گرفته که
دانشجویان چپ
و نشریات
دانشجویی
رادیکال، وزن
ویژه ای را در
میان آنها
تشکیل می دهند
. عروج این قشر
رادیکال و
آرمانخواه، سبب
شده که در دو
ساله اخیر،
آرام آرام
شعار نان،
عدالت
اجتماعی و
برابری، در
کنار شعار آزادی
و دمکراسی به
گوش رسد و
تصویر " چه
گوارا" ( نمادی
از چپ رزمنده
و آرمانخواه
جهان ) زینت
بخش بسیاری از
میتینگهای
دانشجویی شود.
این قشر آگاه
و در حال رشد،
نه تنها
میتواند تأثیرات
تعیین کننده
ای بر حرکات
جاری و آتی جنبش
دانشجوی بجای
گذارد، بلکه
سهم شایسته ای
در
گسترش شعار
ومطالبات
برابری طلبانه
در روند
مبارزه
طبقاتی کنونی
داشته باشد . پیروزی
فاشیست
جنایتکاری
همچون " احمدی
نژاد" در
بالماسکه
انتخاباتی
اخیر که بخشاً
ناشی از طرح
عوامفریبانه
شعارهای "
عدالت
خواهانه"
بود، نیز نشان
داد که چقدر
جامعه و
اکثریت لگدمال
شده آن به
پیشروان چپ و
سوسیالیست که
آزادی و
برابری را
توأمان طرح
کنند، نیاز
دارد . دانشجویان
چپ در کنار
کارگران
پیشرو سوسیالیست
و فعالین زن
سوسیال –
فمینیست، نقش
حساسی در این
دور از حیات
سیاسی
کشورمان
ایفاء می کنند
. از اینرو
یاری رسانی به
گسترش هر سه
لایه فوق
الذکر و ایجاد
ارتباطات
طبیعی و
پیوندهای
استوار میان
آنها، یکی از
مهمترین
وظایف
نیروهای
سیاسی وفادار
به اردوی کار
و زحمت است .
با
تاکید بر این
رسالت تعطیل
ناپذیر و
سرنوشت ساز،
سالگرد خیزش
شش روزه
تیرماه 78 را
همدوش با دانشجویان
و عموم آزادیخواهان
در داخل و
خارج از کشور
، گرامی
میداریم و در
سالروز آن حماسه،
دوش بدوش
دانشجویان،
بار دیگر بر
آزادی کلیه
دستگیرشده
گان آن واقعه
و کلیه
زندانیان
سیاسی و ضرورت
محاکمه آمران و
عاملان آن
شبیخون
فاشیستی پای
می فشاریم .
پرتوان
باد جنبش
دانشجویی
ایران
زنده باد
آزادی ، زنده
باد برابری
کمیته
مرکزی سازمان
کارگران
انقلابی
ایران ( راه
کارگر)
5 ژوئیه 2005
/ 14 تیر 84