بیانیه کمیته مرکزی سارمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت فرارسیدن سالگرد انقلاب بهمن

نگاهی به وجوه گوناگون بحران نشان می دهد که کشورما درشرایطی پایان بیست وهفتمین سال انقلاب بهمن 57 را پشت سرمی گذارد که دامنه این بحران درعرصه های داخلی و بین المللی ازهرزمان دیگری حادترشده است.رژیم جمهوری اسلامی که ازنظر چالش و وسعت انزوای داخلی و بین المللی،دروخیم ترین وضعیت خود قراردارد، برآن است تابیشترین بهره برداری را ازتقارن زمانی این سالگرد با ایام دهه عاشورا،بحران هسته ای وبرانگیختگی نیروهای قشری مذهبی که به بهانه چاپ کاریکاتورهائی ازپیامبراسلام به وجود آمده،برای نشان دادن باصطلاح پایگاه مردمی و وحدت وانسجام خود،بعمل آورد.بهمین دلیل آن ها راه پیمائی 22 بهمن را«رفراندوم هستهای ایران» نامیده اند واز"مردم شریف ایران" خواسته اند که نظرخود را دراین مورد که اهمیتش کمترازملی شدن صنعت نفت نیست ابرازدارند.

ازسوی دیگرمقارن با فرارسیدن 22بهمن امسال شاهد فرازتازه ای ازاعتراضات جنبش کارگری هستیم که مبارزات پرشورکارگران شرکت واحد عالی ترین نمونه آن بشمارمی رود.دربرابر چنین روندی،رژیم جمهوری اسلامی تنها راه چاره را بستن شمشیر ازرو و متوسل شدن به سیاست سرکوب وزندان می یابد،که تاکنون منجربه دستگیری صدها کارگرمبارزشرکت واحد و پرشدن زندان ازکارگران شده است. تقارن سالگرد انقلاب با دو رویداد تشدید بحران هسته ای که با تصویب ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت واردمرحله تازه و مخاطره آمیزی برای سرنوشت کشور و قبل ازهمه مردم و زحمتکشان ایران شده است ونیز سرکوب گسترده کارگران و زحمتکشان والبته همه کسانی که قلبشان برای دمکراسی می تپد،خودبه روشنی نمایانگر گندیدگی کامل نظامی است که وظیفه پاسداری ازنظام سرمایه داری و تاریک اندیشی قرون وسطائی را توأمان برعهده دارد.درچنین شرایطی است که رژیم برای حفظ خود ازگزندبحران موجودیتی که تمام وجودش را دربرگرفته،تلاش می کند که ازطریق بحران آفرینی بین المللی و تشدید سرکوب داخلی، قایق درحال غرق شدن جمهوری اسلامی را به ساحل نجات رهنمون شود.

اماچشم اسنفندیاررژیم که حالا بیش ازهرزمانی موجودیت اوازاین نقطه مورد تهدید قرارمی گیرد،همانا خطر حضور مستقل و متشکل مردم و زحمتکشان درسنگرهای خود و حول مطالبات خود برای یافتن صدا وقدرت عمل مستقل است.نباید فراموش کنیم که درغیاب چنین حضوری بود که این رژیم توانست انقلاب 22 بهمن را مصادره کرده و با مسخ هدف آن خود را نماینده وسخن گوی آن جا بزند و حال آن که انقلاب ازهمان ابتدا ازدرون شکست خورده بود و این ضدانقلاب بود که قدرت را بدست گرفته و مانع ازآن شده بود که قدرت سیاسی دراختیار مردم ودرخدمت تحقق مطالبات آنان قراربگیرد. رژیم تمام 27 سال گذشته را نیزصرف تداوم خلع ید ازمردم و ممانعت از حضور نیرومند و مستقل آن ها کرده است. واکنون بیش ازهرزمانی روشن ترشده که رژیم جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام تمامیت گرا فاقد ظرفیت لازم برای تحمل حضورمستقل مردم است و چنین حضوری را درحکم مرگ و نیستی خود می داند. و بهمین دلیل پس ازگذشت نزدیک به سه دهه ازعمرننگین اش وپس ازناکامی درآزمون یک دوره اصلاح طلبی حکومتی برای به کنترل درآوردن مردم،برآن شد تا بایکدست کردن باصطلاح قدرت و برسرکارآوردن شیادی بنام محمود احمدی نژاد،وادعای ساختن حکومت ترازنوین اسلامی،سرکوب فشرده تر و سیستماتیک تری را برای نجات موحودیت درشرف گندیدگی کامل خود بکارگیرد.اکنون جمهوری اسلامی با تمام ابزارهای سیاسی و امنیتی-نظامی خود درتلاش است که فریاد دمکراسی خواهی و عدالت خواهی و برابری طلبی مردم را تحت الشعاع بحران خود ساخته هسته ای و دوقطبی کردن صف آرائی جامعه حول آن، که ازسوی قدرت های بزرگ نیز آب به آسیاب آن ریخته می شود،قراردهد.ودرحقیقت خواست خود را که چیزی جز دست یابی به سلاحی برای تضمین بقاء خود و افزایش قدرت چانی زنی وبده بستان خود باقدرت های امپریالیستی نیست،بعنوان خواست ملی و مشابه با ملی شدن صنعت نفت جابزند.وحال آن که میلیتاریزه شدن رژیم جزافزایش فقر ونکبت و سرکوب حاصل دیگری ندارد. وهمان گونه که اشاره شد هدف اصلی رژیم ازمعرکه گیری هسته ای قبل ازهرچیز آنست تا بدان وسیله مردمی را که درحال هویت یابی مستقل و سنگرگرفتن حول آماج ها و نهادهای متعلق به خود هستند مجددا بزیرپرچم خود بکشاند.و بهمین دلیل هم مهم ترین دستورکارژیم،درهم شکستن نیروی مقاومت جنبش کارگران و اعتراضات همه مزدو حقوق بگیران و مبارزات دموکراتیک- مطالباتی آنان است.بدیهی است که بهمان اندازه وبیشترازآن تلاش مدافعان راستین دموکراسی و هوادران جنبش کارگری باید صرف رساترکردن صدای مبارزه کارگران و ممانعت ازتحت الشعاع قرارگرفتن مبارزات ومطالبات آن ها درمیان هیاهوی معرکه گیران رژیم باشد.

در28 امین سالگرد انقلاب بهمن برای هرچه رساترشدن صدای انقلاب راستین مردم یعنی خواست آزادی و استقلال و برابری، حضور مستقل ومتشکل زحمتکشان حول مطالبات خود،وتقویت همبستگی و پیوند جنبش های اجتماعی بایگدیگر،با تمام قوا بکوشیم. صدای مستقل مردم زحمتکش را چنان رسا سازیم که دیگر رژیم ویا هرقدرت دیگری هرگزجرائت نکند، بنام آنان یاوه سرائی کند.

2006-02-08-20.11.84