کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر)

۱۶ آذر(روزدانشجو) شعله ای که همچنان پا برجاست!

درایران، استبداد مذهبی و فلاكت عمومی رو به رشد است و خطر محاصره اقتصادي و تهاجم امپرياليستي هر روزجدي تر مطرح مي شود،ازيكسوجنبش هاي اجتماعي گوناگون، همچون: دانشجویان، جوانان، زنان، ملیت های تحت ستم، كارگران ، بیکاران و...فعال تر و رادیکالیزه شده اند واز سوي ديگر حکومتگران می کوشند با تشديد فشار، سركوب، دستگیری و زندان، اعدام های هرروزه، پیشروی اين جنبشها رابا موانع جدي روبرو سازند. در چنین پائیز شومی ، آذر ماه نیز از راه رسیده است.

درحافظه تاریخی کشورما، درهردو نظام ( شاه و شیخ ) آذرماه با کشتاروتجاوز به حقوق مردمان ایران تداعی می شوند: کشتار مبارزان جنبش آذربایجان وکردستان ایران در۲۱آذر۱۳۲۵، نظامی کردن صحن دانشگاه ازقوای کودتاگرو قتل سه چهره جنبش دانشجویی(شریعت رضوی- محدث قندچی- بزرگ نیا) درروز۱۶آذر۳۲. به خون درقلتاندن دو چهره سرشناس آزادیخواه اپوزیسیون نظام پروانه اسکندری وداریوش فروهر و قتل نویسنده ومترجم دیگراندیش مذهبی مجید شریف،شکنجه وقتل دو تن ازسازماندهندگان اصلی کانون نویسندگان ایران ومدافعان پیگیرآزادی اندیشه وقلم بدون حصرواستثناء ؛محمد مختاری و محمد جعفرپوینده درآذرماه۷۷ شماری از رویدادهای خونین این ماه هستند.

درایران جنبش دانشجویی با شعار: اتحاد- مبارزه - پیروزی به راه افتاد ودرطی این همه سال، هیچ مانعی نتوانست،مقاومت دانشجویان در زنده نگهداشتن نام ۱۶آذر(روزدانشجو) را در هم بشکند.

آنچه طی چند ساله اخیر، فعالیت دانشجویان را برجسته می سازد، فراتر رفتن مبارزات دانشجویی ازحصار محدود مطالبات صنفی درون دانشگاه ها وجهت گیری درهمرایی با سایرجنبش های اجتماعی و رویارویی با تمامیت نظام جمهوری اسلامی است . هر چند در این زمینه ما با گامهای آغازینی روبرو هستیم. اما همراهی دانشجویان دراینجا و آنجا با مبارزات زنان، با اعتصابات کارگران سندیکای شرکت واحد ودیگرفعالان کارگری، با خانواده های اعدامیان دوکشتار۶۰ و۶۷ وبویژه همراهی با مادران وپدران داغدارودادخواه درتجمعات گلزارخاوران و دربرابرزندان اوین، نمودارکوچک این وضعیت تازه است . درهمین راستا باید اضافه کرد: ابتکارعمل جمع آوری کمک های مالی، سازماندهی تظاهرات برای جلوگیری ازاخراج اساتید مستقل دانشگاهها، گردآمدن درفروم های اجتماعی ضد جنگ ، تدارک تریبون های آزاد برعلیه سیاستهای جنگ طلبانه امپریالسیت ها وحامیان داخلی وخارجی آن، رودررویی با سیاستهای جنگ افروزانه رژیم، مقابله با سیاست نظامی نگهداشتن فضای دانشگاه وامنیتی ساختن آن توسط رژیم، هزینه های سنگینی راتابه امروز به دنبال داشته است .

مجموعه این تحرکات، موجب شده تا رژیم حلقه محاصره اش را برای سد کردن پیشروی بیشترجنبش دانشجویی تنگتر کند . دستگیری، زندان، محاکمات دربسته، ستاره دارکردن دانشجویان، معلق کردن فعالان دانشجویی از ترم های تحصیلی ، رودررویی آشکارحراست و نیروهای امنیتی نظام دربرابر پیشروی و رادیکالیزه شدن این جنبش ، درماههای اخیر شتاب بیشتری یافته است . تشدید این سرکوب ها و بگیر و به بند ها توسط رژیم جمهوری اسلامی که به بهانه خطر خارجی صورت می گیرد،در واقع برای برون رفت از بحرانی ست که خود نقش کلیدی در تشدیدش داشته ودارد. اما، مردم فریبانه تلاش می کند مبارزات فعالان جنبشهای اجتماعی از جمله جنبش دانشجویی را به عوامل خارجی نسبت دهد. اتهام اقدام " علیه امنیت ملی " طی ماههای اخیرعليه فعالین دانشجویی ، زنان، کارگران ،روزنامه نگاران ... ناشی ازهمین سیاست ارتجاعی رژیم است .درراستای این سیاست است که زندان ها ازآزادیخواهان پر می شوند و حلقه محاصره بر جنبشهای اجتماعی تنگ تر می گردد .

جنبش دانشجویی به مانند سایرجنبشهای اجتماعی علیرغم سرکوب گسترده رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی به پیشروی خود ادامه می دهد. درچنین فضایی، تلفیق کارمخفی وعلنی و پیوند خوردن هر چه بیشتر با جنبش طبقاتی در بیرون از دانشگاه این پیشروی را بیشتر تضمین می نماید و ادامه کاری مبارزان را ممکن تر می سازد..

جنبشی که در تلاش تکوین وضعیت ناموزون خویش و فائق آمدن برشرایط تا به امروز پشت سرگذاشته خود است، با خیز برداشتن به سوی جنبش ها ی طبقاتی ومطالباتی، می تواند بحرکت درآید والبته دراینراه چنانکه اشاره رفت،گامهای نخستین راآغازکرده است . هرچند که هنوزدر پیوندی ارگانیک با این جنبش هاقرار نگرفته وفشارنیروهای رنگارنگ ورشکسته اصلاح طلب، نیروهای لیبرال،ملی مذهبی ،سوسیال دمکرات های وطنی وغیره...، این پیشروی را کند می کند. چپ سر برون آورده از این جنبش، که نسل تازه ای از کمونیست های به میدان آمده را بشارت می دهد ، نمی تواند بی ملاحظه به این مشکلات نقش کلیدی اش را در تعمیق این پیشروی ایفاء کند.

فاصله گیری ازهرنوع ادعای اصلاح طلبانه،پشت کردن به نگرش های فرقه ای، غرق نشدن در بحث های مطلق ایدئولوژیک و دعواهای نظری ،آن بستر مناسبی ایست که این جنبش بر پایه آن می تواند حرکت کند با پذیرش چند گانگی نظرات ، بدورازهژمونی طلبی این ویا آن گرایش، باید تلاش شود تا ازشقه شقه کردن جنبش دانشجویی ممانعت به عمل آید.

امروزه درآستانه پنجاه وچهارمین سالگرد شانزده آذر؛ جنبش دانشجویی چون سایرجنبشهای اجتماعی دیگر ، علیرغم درگیری جفت و تاق خود با نظام فقها برسرمسائل مختلف، با خطرو معضل جدیدی نیز روبروست و آن تحریکات ویران سازجمهوری اسلامی برسرمسائل اتمی و انرژی هسته ای و سیاست های جنگ افروزانه امپریالیسم آمریکا و متحدان اش است که بشکل جدی حیات جامعه ما راتهدید می کند .

مبارزه علیه جنگ طلبان داخلی و خارجی و افشاء ترفند های رژیم اسلامی و امپریالیسم آمریکا و تحریم های اقتصادی ویرانگرآن، وظیفه روزهمه آزادیخواهان، دمکراسی طلبان وسوسیالیست هاست.زیرا هردو ارتجاع بااهدافی علیه مردمان ایران رودرروی هم قرار گرفته اند و برای سرکوب جنبش های اجتماعی وخانه خراب کردن ایرانیان و با خاک یکسان کردن و تکه تکه کردن سراسر ایران،عملا با هم همدستی می کنند.

جنبش دانشجویی بویژه چپ ها و کمونیست های درون آن با مبارزه برای تشکلهای مستقل دانشجویی وبا همیاری و هماهنگی دیگرجنبشهای اجتماعی می تواند راه مقابله با این دو ارتجاع را هموار ترسازد .

مبارک باد ۱۶آذر، سالروز مقابله دانشجویان با استبداد و دخالتگری امیریالیسم !

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!

مرگ بر جنگ ارتجاعی تجاوزکارانه !

زنده باد آزادی زنده باد سوسیالیسم !

۹آذر۱۳۸۶ برابر۳۰ نوامبر۲۰۰۷