اعلامیه ی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)                                                                              

 

به مناسبت سالگرد ١٨تیر

 

١٨تیر، رود خانه ای که به دریا پیوست

 ده سال پیش، در روزهای ١٨ تا ٢٣ تیرماه ١٣٧٨، جنبش دانشجویی و جوانان کشور، در اعتراض به طرح های سرکوب گرانه رژیم و حملات لباس شخصی ها و بسیجی های  تحت فرمان ولی فقیه به کوی دانشگاه، جنبش اعتراضی گسترده ای سازمان دادند که فریاد  مرگ بر استبدادش تهران و ایران را لرزاند.  جنبش ١٨ تیر، هر چند در ابتدا در اعتراض به بسته شدن روزنامه "سلام" که طرح سعید امامی در مورد لایحه مطبوعات را افشا کرده بود، شروع شد، اما خیلی زود جوهر آزادی و برابری طلبانه و ضد استبدادی خود را نشان داد. تظاهرات ده ها هزار نفری در تهران، و فریادهای آزادی خواهانه ی دانشجویان و جوانان و مردمی که به آن ها  پیوسته بودند، نشان داد که مردم از استبداد دینی ولایت فقیه به تنگ آمده اند. گسترش اعتراضات آزادی خواهانه  که یک هفته ادامه داشت، دستگاه ولایت را بشدت نگران ساخته بود. هفت تن از فرماندهان سپاه به نزد ولی فقیه رفتند و فرمان سرکوب را دریافت کردند. از آن پس این حرکت آزادی خواهانه با خشونت بی نظیری سرکوب شد. اصلاح طلبانی که با این حرکت همسو شده بودند، بویژه در زمانی که قدرت اجرایی را نیز در اختیار داشتند، از حرکت کناره گرفتند و راه برای قلع و قمع جنبش اعتراضی هموار شد. سرکوب گران که فکر می کردند با سرکوب ١٨ تیر، خود را "بیمه" کرده اند،  از عمق خشم و نفرت مردم که همچون آتشفشانی خاموش در جریان بود بی خبربودند. آن ها  نمی دانستند که رودخانه آزادی خواهی و عدالت طلبی ١٨ تیر، دیر یا زود به دریای جنبش توده ای خواهد پیوست.

ده سال بعد، در ١٨ تیرماه ١٣٨٨، در شرایطی به استقبال سالگرد آن حرکت با شکوه می رویم که جنبش آزادی  و برابری طلبانه مردم، گام های بلندی به جلو برداشته است. تظاهرات میلیونی مردم از ٢٣ تا ٣٠ خرداد ماه ٨٨، با خواست ابطال انتخابات و شعارهای گوناگون از جمله مرگ بر دیکتاتور،  برای آزادی، برای برابر حقوقی زنان با مردان، برای حق رأی آزاد، همگانی و مخفی،  برای پایان حکومت دروغ و تزویر و تقلب، برای نفی استبداد دینی و برای پایان دادن به حکومت کودتا، ارکان استبداد دینی ولایت فقیه را لرزانده است.

 این بار، اما حرکت اعتراضی ، تنها به دانشجویان و جوانان محدود نبود؛  آن ها به دریای خروشان مردم پیوسته بودند و پیوند سرورانگیزی از جنبش های کارگران، زحتمکشان، زنان، جوانان و دانشجویان و خلق های تحت ستم را به نمایش گذاشتند؛

 این بار، جنبش اعتراضی به تهران محدود نبود، این جنبش، تمامی شهرهای بزرگ و تأثیر گذار در چهارگوشه ایران را در بر گرفته بود؛ و ایرانیان مهاجر و آواره و ساکن خارج از ایران را نیز با خود همراه داشت؛

 این بار حرکت آزادی خواهانه، تنها به تظاهرات در روزهای معینی خلاصه نمی شد، حتی شب ها نیز بر بام خانه های شهرهای گوناگون، فریاد میلیونی" الله اکبر" و " مرگ بر دیکتاتور" تاریکی "شب" را می شکافت؛

این بار حرکت شکوهمند ، در سکوت و انزوا به خاک و خون کشیده نشد، پیام این حرکت، علیرغم سانسور تمام عیار دولت کودتا،  جهان را در برگرفت. خبر این خیزش ، برای یک هفته در صدر اخبار رسانه های جهان بود و همبستگی و همدلی افکارعمومی مترقی در سطح جهان را با خود همراه ساخت.

این بار خیزش مردمی، آن چنان زمین استبداد را شخم زد که حتی بخشی از وفاداران نظام اسلامی، نیز دریافتند که چنگک های استبداد ولایتی حتی آن ها را نیز دارد خفه می کند و در مقابل آن ایستادند؛

و این بار، جنبش اعتراضی، تنها رودخانه ای نبود که سپاه استبداد  و بسیج جاهلان بتوانند در مقابلش سد سرکوب بر پا کنند. این بار، دریا به حرکت در آمده بود." دریا عظیم، دریا صبور، دریا شکوه   حوصله ی خشم، دریا هماره مادر طوفان"

امسال، در دهمین سالگرد حرکت با شکوه ١٨ تیر، در گرامی داشت آن، می بایست دستآوردهای جنبش مردمی را پاس داشت. می توان از هر شکل و امکانی که موجود هست و از همه ابتکارات ممکن و مؤثر به اعتراضات توده ای اخیر ادامه داد. حال که دولت کودتا از ترس برگزاری گرامی داشت مراسم ١٨ تیر، به بهانه ی هجوم "خس و خاشاک"، تمامی ادارات، شرکت ها و خوابگاه های دانشجویی را تعطیل کرده است، باید به ابتکارات جدیدی دست زد. حال که دانشجویان به خانه ها و شهرهایشان فرستاده شده اند، می توان به همراه جوانان و مردمی که نشان دادند نمی خواهند زیر بار زور زندگی کنند، از تمامی اشکال اعتراضی، هم چون اعتصاب، تحصن، گردهم آیی ها به بهانه های گوناگون و یا دادن شعار در شب ها استفاده کرد و سالگرد ١٨ تیر را گرامی داشت. نباید اجازه داد دولت کودتا تصور کند که با در پیش گرفتن سیاست ارعاب می تواند دریا را از تلاطم باز دارد.

 

گرامی باد ١٨ تیر، روز خیزش شکوهمند جنبش دانشجویی

پیروز باد رزم پر شکوه مردمی

زنده باد آزادی

زنده باد سوسیالیسم

مرگ بر جمهوری اسلامی

 

                                  هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

١٨ تیرماه ١٣٨٨ ـ ٩ ژوئیه ٢٠٠٩