اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت حرکت پرشکوه مردم

مردم در 13 آبان هم حماسه آفریدند

چنانچه انتظار می رفت, همه ترفندها و تهدیدها و نعره های شوم سرداران ارتجاع حاکم و ایادی آبروباخته دستگاه منزوی ولایت مطلقه فقیه در جلوگیری از حضور گسترده اعتراضی مردم در 13 آبان با حرکت پرخروش مردم در تهران و شهرستان ها عقیم ماند و خیابان ها و میادن عمومی در جای جای کشور بار دیگر غریو فریادهای مرگ بر دیکتاتور شد.

نظامیان و امنیتی ها بویژه در تهران با برقراری حکومت نظامی اعلام نشده در مناطق مرکزی شهر, با بستن خیابان ها و برخی ایستگاه های مترو, ایجاد پایگاه های حمله به مردم, و با هجوم سازمان یافته به معترضان و تیراندازی و پرتاب گاز اشک آور سعی کردند با اجتماعات مردمی مقابله کنند, اما وسعت حضور مردم در حدی بود که با وجود لشکرکشی و سازماندهی و بسیج نیرو نتوانستند مردم را پراکنده و تمامی مناطق حساس را در کنترل خود داشته باشند.

13 آبان سال 88 با حضور حماسی مردم و آمادگی و جسارت بی نظیر توده ای بار دیگر نشان داد:

انزوای دستگاه ولایت مطلقه فقیه, و دولت نظامی/ امنیتی احمدی نژاد عمیق تر و گسترده تر از آن است که با قتل و کشتار و دستگیری و شکنجه, تجاوز جنسی به اسرای مردم در شکنجه گاه ها, صدور احکام وحشیانه اعدام,  و یا حتی برقراری حکومت نظامی اعلام نشده در بخش هایی از پایتخت در مقاطع حساس بتواند با جنبش مردمی مقابله کند.

حرکت مردم نشان داد:  جنبش اعتراضی سر باز ایستادن ندارد؛ به منطق پیچیده نبرد با رژیمی تا دندان مسلح و وحشی که با شهروند بدتر از هر بیگانه اشغالگر رفتار می کند به خوبی واقف است و در پیکاری فرسایشی  فرصت های کلان شبه "قانونی" را به کابوسی  برای سرکوبگران و نمایشی درخشان از عزم و اراده خویش در نفی دیکتاتوری و استبداد تبدیل می کند.

13 آبان 88 پوشالی بودن رژیم و عمق پوسیدگی آن را دوباره به سطح کشید  و در معرض داوری و قضاوت جهانیان قرار داد وسند تازه ای شد بر حقانیت و مظلومیت جنبش شکوهمند اعتراضی مردم ایران که با دست خالی و از جان گذشتگی در برابر نیروهای تا دندان مسلح مقاومت می کنند. 13 آبان و کانونی بودن شعار مرگ بر دیکتاتور نشان داد که مردم در مرحله کنونی درهم کوبیدن سنگر کلیدی  ارتجاع حاکم یعنی ولایت مطلقه فقیه را شرط پیشروی خود می دانند و با آگاهی و روشن بینی جرثومه اصلی دیکتاتوری و ارتجاع و درهم شکستن آن را آماج کرده اند.

13 آبان 88  ضربه ای مهم و اساسی به  "نظام" دیکتاتوری و گامی پراهمیت در مسیر تداوم مبارزات ضد دیکتاتوری مردم ایران است.

13 آبان 88 نفی "انقلاب دوم" و یا به قول خمینی بنیان گذار رژیم اسلامی" انقلابی بزرگ تر از انقلاب اول" بود که با اشغال سفارت آمریکا  توسط طرفداران رژیم اسلامی، در 30 سال پیش، شروع شد. سوال اصلی در آن روز این بود که آیا یک نظام سرکوبگر مذهبی می تواند نیروی ضدامپریالیست و عدالت جو باشد؟ رژیم اسلامی شعار مبارزه با آمریکا را به یکی از مهم ترین نمادهای خود و به یکی از مهم ترین حربه های سرکوب آزادهای سیاسی و امحاء  جنبش های مردمی و همه مخالفان حکومت روحانیت مبدل ساخته و بدین ترتیب سخت ترین ضربات را به جنبش مردم ایران برای آزادی و رهائی وارد ساخت. مردم ایران امروز با شعار مرگ بر دیکتاتور،این نماد را در هم شکستند و این به معنای اثبات این حقیقت غیرقابل انکار است که پای بندی صریح، روشن و شفاف به  آزادی های جامع، گسترده وبی قیدوشرط سیاسی در حرف و عمل یکی از شرایط حیاتی داوری در مورد ماهیت هر نیروی سیاسی است. اگر این آگاهی به پرچمی برای راهبرد جنبش مردمی مبدل شود می توان امیدوار بود که  مسیر دست یابی به آزادی و رهائی برای پیکارهای توده ای غرورآفرین مردم ما هموار شود.   

سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) به مردم حماسه آفرین و مقاوم ایران درود می فرستند, همراه و همگام با مردم خواستار حضور هر چه  گسترده تر در اعتراضات مطالباتی ـ سیاسی، ایجاد تشکل های توده ای مستقل   علیه رژیم خونخوار ولایت مطلقه فقیه است؛  بهره برداری آگاهانه و مستقل از همه فرصت ها و امکانات اعتراض به رژیم را بخشی از فرایند نبرد دشوار مردم با ارتجاع و دیکتاتوری حاکم می داند  و با همه توان از سطوح مختلف  اعتراضات مطالباتی ـ عمومی مردمی پشتیبانی می کند.

ما از همه وجدان های آگاه جهان می خواهیم که با محکوم کردن خشونت دولتی علیه مردم,  حمایت از قربانیان و آسیب  دیدگان این خشونت ها  را وسعت دهند.

سرنگون باد جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی زنده باد سوسیالیسم

هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

13 آبان 1388 و 4 نوامبر 2009