اعلامیه  هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت روز دانشجو

...... و ۱۶ آذر، کابوسی دیگر برای استبداد حاکم

جنبش دانشجویی ایران، امسال در حالی برای برگزاری پنجاه و ششمین سالگرد ۱۶ آذر۱۳۳۲ و گرامی داشت خاطره ی بزرگ نیا، قندچی و شریعت رضوی، سه شهید جنبش دانشجویی آن سال، آماده شده است که در فضای اعتراضی جنبش مردمی، ازآغازسال تحصیلی، دانشگاه، هرروزش، ۱۶ آذربوده است. حضوراعتراضی دانشجویان دانشگاه های گوناگون کشور،آرام و قرارازمأموران امنیتی و انتظامی رژیم ربوده است.  اعتراضات دانشجوئی، دیگر، اعتراض تنها بخش کوچکی از فعالین دانشجویی نیست، بلکه در اعتراضات چند ماهه اخیر و بویژه اعتراضات آذرماه، این اکثریت دانشجویان  هستند که پرچم مبارزه را بر دوش می کشند. همین ویژه گی است که علیرغم احضارهای گسترده و دستگیری های بسیار و تهدیدات روزمره، حرکت دانشجویی را هم چنان با قدرت به  پیش می راند. همبستگی دانشجویی، توانسته است گرایشات گوناگون درون جنبش دانشجویی را در کنار هم گرد آورد و برای اعتراض به مشکلات موجود در محیط های دانشجوئی و هم چنین برای همراهی و همگامی با جنبش ضد استبدادی مردم، هم چون تن واحدی عمل کند. شاید بتوان گفت این مهمترین دستآورد مبارزات کنونی دانشجویان کشور است. بدون همبستگی گرایشات گوناگون درون جنبش دانشجویی و بدون همراهی و همگامی توده ی دانشجو، امکان رشد و گسترش حرکت های دانشجویی بسیار محدود و احتمال سرکوب آن افزایش می یافت. می بایست این دستآورد را به خوبی پاس داشت. همبستگی میان دانشجویان و احترام به عقاید و نظرات همدیگر و به رسمیت شناختن حضور گرایشات گوناگون درون جنبش دانشجویی، ضمن تاکید بر اشتراکات مبارزاتی، قدرت دانشجویان را در سنگرهای طبیعی خود به شدت افزایش می دهد.  اما حفظ و تداوم این قدرت، به حد سازمانیافتگی فعالین دانشجویی بستگی تام دارد. تمامی تلاش های مأموران امنیتی و پلیسی رژیم اسلامی بر آن است که با دستگیری فعالین، به قدرت و تداوم مبارزاتی دانشجویان لطمه بزند. آن ها با حیله های گوناگون سعی در شناسائی این فعالین دارند. اما قدرت دانشجویان به آن است که از یک سو، فعالین شان سازمان یافته و متشکل بوده و با استفاده از ارتباطات طبیعی با توده ی دانشجو پیوند داشته  باشند و از دیگرسو، با هنرمندی در تلفیق کار مخفی و علنی بکوشند و از این طریق تداوم مبارزاتی را تضمین کنند. این امر از آن رو نیز ضرورت دارد که هرچه دامنه ی جبنش گسترده تر می شود، تلاش رژیم اسلامی برای سرکوب آن نیز افزایش می یابد. برای مقابله با این خطر، نه تنها تلفیق کار علنی و مخفی ضروری است، بلکه فعالین دانشجویی باید برای ایجاد هسته های مخفی که پایداری و تداوم مبارزه را تضمین نماید نیز با جدیت عمل کنند.

جنبش دانشجویی کشور، دیگر محصور در چند دانشگاه و دانشکده آن هم  در چند شهر بزرگ نیست. حضور بیش از سه و نیم  میلیون دانشجو در بیش از ۲۰۰دانشگاه بزرگ در۵۰ شهر کشور، دامنه ی جنبش دانشجویی را به خوبی نشان می دهد. از این تعداد یک میلیون دانشجو در۵۰ مرکز دانشگاهی دانشگاه آزاد به تحصیل مشغول هستند. این نیروی سراسری اکنون دارای قدرتی است که سرکوبگران اسلامی را بشدت ترسانده است. اگر این نیروی سراسری، متحد و یک پارچه عمل کند، نه تنها نیروی سرکوب را پراکنده خواهد ساخت بلکه صدای اعتراضات خود را به سراسر کشور خواهد رساندو به عنوان یک جنبش  اعتراضی و سراسری وارد معادلات سیاسی کشور خواهد شد. اما رسیدن به چنین امری، نیاز به ارتباطات سازمانیافته و هم آهنگی  دارد. ایجاد ارتباطات مطمئن میان فعالین دانشجویی دانشگاه های گوناگون، چه در قالب تشکل های سراسری دانشجویی و چه در قالب ارتباطات طبیعی، می تواند زمینه ساز تشکل  سراسری دانشجویان باشد. حمایت دانشجویان دانشگاه های بزرگ از دانشجویان شهرهای کوچک و پخش اخبار مبارزاتی آن ها ضرورتی تام دارد. در شهرهای کوچک و دانشگاه های دورافتاده، نیروهای امنیتی و پلیسی با حضور سنگین امکان مانور بیشتری دارند و این بخش از دانشجویان هنوز تجارب دانشجویان دانشگاه های برزگ بویژه در تهران را ندارند.

جمعیت میلیونی دانشجویی کشور، دیگرمحدود به بخش کوچکی از جوانان خانواده های متوسط و بالای جامعه نیست.  بخش وسیعی از جامعه دانشجویی کشور اکنون با هزاران رشته با توده ی کارگران و زحمتکشان در ارتباط است. آن ها جدا از ارتباطاتشان با استادان، با توده ی دانش آموزان و جوانان و معلمان نیز به راحتی در ارتباط قرار می گیرند. این ارتباط چه از طریق ارتباطات دانشجویان با محیط های تحصیلی و چه از طریق ارتباطات درون خانوادگی امکان پذیر است. همین امر شرایط انتقال آگاهی و تجارب را به راحتی مقدور می سازد. ارتباط دانشجویان با دانش آموزان و جوانان، در صورتی که کار مؤثری در آن صورت گیرد می تواند به بسیج یک جمعیت بیست و چند میلیونی کمک کند. اما ارتباط با دانش آموزان، تنها کانال ارتباطی آن ها نیست. پیوندهای دانشجویان به عنوان بخش آگاه و مورد احترام خانواده ها، امکان تماس و ارتباط آن ها با کارگران و زحمتکشان را فراهم می سازد. ارتباطی که می تواند زمینه ی همکاری ها و حمایت های متقابل جنبش دانشجویی و  کارگری را فراهم آورد. همین ارتباط، پیوند دانشجویان با جنبش زنان را نیز فراهم ساخته است. دختران دانشجو، در جنبش زنان نقش قابل ستایشی داشته اند و در انتقال اخبار مبارزات جنبش زنان فعالانه عمل کرده اند. وجود چنین ارتباطات طبیعی، اگر به درستی به کار گرفته شود، این ظرفیت را در جنبش دانشجوئی ایجاد می کند که بتواند در مبارزات ضداستبدادی موجود همچون تسمه اتصال جنبش های اجتماعی گوناگون عمل کند و بهُ گسترش آن کمک کند. این امر در شرایطی که استبداد حاکم با سرکوب خشن، اجازه فعالیت های حزبی مستقل و مردمی را نمی دهد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بی جهت نیست که در خلاء احزاب مؤثر، فعال و مستقل سیاسی، جنبش دانشجویی گاه به صورت یک حزب سیاسی عمل می کند.

توده ای بودن اعتراضات ضداستبدادی دانشجویان، سراسری بودن  حرکت های اخیرشان، و ظرفیت شان برای اتصال به دیگر اقشار مردمی و ایجاد همآهنگی میان آن ها، سه ویژه گی جنبش دانشجویی اخیر است که ترس را بر حاکمان اسلامی مستولی کرده است. اعتراضات گسترده ی دانشجویان از آغاز سال تحصیلی تاکنون؛ نقش دانشجویان در حرکت های پرشورمردمی و شهیدان جنبش دانشجویی در چند ماهه اخیر، باعث شده است که دولت اسلامی برای جلوگیری ازبرگزاری با شکوه سالروز۱۶ آذر،تمامی امکانات خود را به کارگیرد. دریک ماهه اخیربیش از۷۰ دانشجو بازداشت شده اند؛ صدها تن از دانشجویان احضار شده و به آن ها هشدار داده اند، از حضور بسیاری از دانشجویان در دانشگاه ها جلوگیری شده است، با انتشار بیانیه های تهدید آمیز، به دانشجویان هشدار داده اند تا از محوط های دانشگاهی خارج نشوند؛ ارتباطات اینترنتی را مختل ساخته اند؛ خبرنگاران خارجی را ممنوع الخبر کرده اند و ... و در کنار آن نیروهای سرکوب لباس شخصی،سپاهی، امنیتی و انتظامی  را به حال آماده باش درآورده اند تا از حرکت اعتراضی مستقل دانشجویان، درروزدانشجو، جلوگیری کنند. آن ها دریافته اند که ۱۶ آذرامسال، حلقه ای از سلسله زنجیر اعتراضات و تظاهرات ضداستبدادی مردم است که نمونه های آن را در روز قدس و ۱۳ آبان دیدیم. و این بر ترس سرکوبگران حاکم افزوده است. در واقعِ امر استبداد دینی تا هم اکنون شکست مفتضحانه ای خورده است و جنبش دانشجویی بطور روزانه  روز دانشجو را گرامی داشته است. با این حال حلقه ی اخیر از زنجیره ی اعتراضات توده ای، از آن جا که از جمله روزهای به اصطلاح یوم الله رژیم نیست، و پوشش و حفاظ "قانونی" ندارد، بیشتر در معرض سرکوب قرار گرفته است. این نکته ای است که باید مورد توجه فعالین و سازمانگران جنبش دانشجویی قرار گیرد. اتخاذ هوشمندانه ی تاکتیک هایی که امکانات سرکوب را محدود ساخته و هزینه های مبارزات دانشجویی و مردمی را در این روز کاهش دهد از اهمیت ویژه ای برخودار است.  توجه داشته باشیم حرکت اعتراضی ۱۶ آذر، حرکت مستقلی است که تاریخچه مبارزات ضداستبدادی و ضد امپریالیستی  نیروهای دمکراتیک و چپ را پاسداری می کند و از این رو مورد نفرت روحانیون حاکم و دستگاه ولایت است. پاسداری از این روز، پاسداری از استقلال و آزادی است که در کودتای امریکائی ۱۳۳۲ با سرنگونی دولت ملی دکتر مصدق لگدمال شد. امری که مورد حمایت  روحانیت آن روز به رهبری آیت الله کاشانی قرار گرفت. از این رو برگزاری  ۱۶آذر، دهن کجی آشکاری به دستگاه ولایت و وارثان خط کاشانی نیز هست. نباید از یاد برد که دشمنی دستگاه ولایت و استبداد دینی با دانشگاه و دانشجویان از همان ابتدای روی کار آمدن رژیم اسلامی آغاز شد. انقلاب فرهنگی اول و تصفیه های گسترده دانشجویان و استادان، و تداوم آن در جلوگیری از ورود بسیاری از جوانان به دانشگاه  به بهانه ی ملاحظات سیاسی، ایدئولوژیک و امنیتی، نشان از این دشمنی داشت. انقلاب فرهنگی کنونی نیز، تلاشی در این راستاست. روحانیت حاکم همواره تلاش داشته است که دانشگاه را به زیر قدرت حوزه ببرد. امری که دراجرای آن شکست خورده است. راه انداختن بحثِ نامطلوب بودن علوم انسانی نیز همین هدف را دنبال می کند. واقعیت این است که روحانیت علم گریز و استبداد دینی مرتجع، با علم  و علم آموزی مخالفند و از این رو برای محدود کردن امکان دانشجویان در فراگیری علوم مدرن به هر حیله ای دست می زنند. اما دانشجویان همواره این تلاش های عبث را در هم شکسته اند و پرچم دفاع از علم و  فراگیری دانش را هوشمندانه برافراشته نگه داشته اند. گرامی داشت ۱۶ آذر، تاکید مجددی بر این تلاش هوشمندانه و مبارزه بی امان با افکار ارتجاعی نیز هست.

و اکنون با فرارسیدن ۱۶ آذری دیگر،سازمان ما ضمن تبریک فرارسیدن روز پرافتخار دانشجو، به تمامی دانشجویان و مبارزان راه آزادی، استقلال ، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم، خود را همراه و همرزم دانشجویان پرشور ایران، چه در داخل و چه در خارج از کشور می داند و با تمام قوا از اعتراضات و حرکت هایشان حمایت و پشتیبانی می کند.

سازمان ما ازهمه مردم آزاده ونیروهای آزادی خواه و برابری طلب می خواهد ازهرطریق ممکن با حمایت و پشتیبانی ازمراسم روزدانشجوومبارزات دانشجویی،درکناردانشجویان علیه دیکتاتوری اسلامی قرارگیرند واجازه ندهند تیغ سرکوب برگلوی جنبش دانشجویی قرار گیرد.

سرنگون باد جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۱۵ آذرماه ۱۳۸۸ برابر با  ۶ دسامبر۲۰۰۹