|
اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت 21 آذر، روز قیام ملی مردم آذربایجان اتحاد داوطلبانه و دموکراتیک ، تنها راه همبستگی ملیت های ساکن ایران
در تاریخ پیکارهای مردم ایران برای آزادی ، برابری و دموکراسی، قیام مردم آذربایجان در ۲۱ آذرماه ۱۳۲۴ نقطه عطفی درخشان و فراموش نشدنی است. رهبری این قیام را فرقه دمکرات آذربایجان به عهده داشت که در بیانیه ۱۲ شهریور ۱۳۲۴ آورده بود: " انجمن ایالتی آذربایجان تنها برای حل مشکلات آذربایجان نیست، بلکه به منظور تأمین آزادی در سراسر ایران است". فرقه دمکرات آذربایجان بارها خواست های خود را با دولت مرکزی در میان گذاشت اما این درخواست های دمکراتیک پذیرفته نشد و از این رو کنگره خلق آذربایجان در ۲۹ و ۳۰ آبان ماه ۱۳۲۴ در تبریز خود را مجلس موسسان اعلام داشت و تدارک برای ایجاد مجلس ملی آذربایجان را آغاز کرد که با انتخاباتی دمکراتیک و آزاد که در آن زنان حق رأی برابر با مردان داشتند، تشکیل شد. در روز ۲۱ آذر ۱۳۲۴ مجلس ملی آذربایجان در تبریز گشایش یافت و جعفر پیشه وری رهبر فرقه دمکرات آذربایجان را مأمور تشکیل حکومت ملی آذربایجان کرد. به دنبال آن فرماندهان پادگان نظامی در تبریز تسلیم خواست مجلس ملی شده و سلاح بر زمین گذاشتند. دولت ملی فرقه دمکرات در طول یک سال حاکمیت خود، اقدامات مهمی را در جهت یک اصلاحات ارضی واقعی آغاز کرد که از طریق آن یک میلیون دهقان صاحب زمین شدند. برای کمک به کشاورزان صاحب زمین شده ، "بانک فلاحت" و "شرکت ماشین های آبیاری و کشاورزی" تشکیل شد. قانون کار دمکراتیک تصویب و اجرا شد. بسیاری از کارخانه ها با کنترل کارگری آغاز به کار کرد. زبان آذری به موازات زبان فارسی بعنوان زبان رسمی به رسمیت شناخته شد. برای مبارزه با بیسوادی برنامه ریزی شد. امر بهداشت سروسامان داده شد. با تأسیس دانشگاه، تأسیس رادیو و توسعه ی مطبوعات به گسترش هنر و فرهنگ ملی و مترقی کمک شایانی شد. در این راستا چندین چاپخانه تأسیس شد. جمعیت های هنرمندان و اداره هنرهای زیبا، تئاتر دولتی و ارکستر ملی تأسیس شد. و بالاخره ، فرقه دموکرات آذربایجان با ایجاد پیوند های محکم برادرانه با فرقه دموکرات کردستان ، نمونه زیبایی از همبستگی ملیت های ایران را به نمایش گذاشت. این اصلاحات دمکراتیک و بنیادین، خشم ارتجاع و دولت مرکزی و حامیانش را برانگیخت که باعث شد در ۲۱ آذر۱۳۲۵ به آذربایجان لشگرکشی کرده و دولت ملی آذربایجان را در هم بشکند و این تلاش دمکراتیک و نو پا را نابود سازد.
اما راهی را که مردم آذربایجان گشودند ، با از بین رفتن فرقه دموکرات آذربایجان ، فراموش نشد. زیرا مبارزه برای برابری ملیت های ایران ، چه در دوران دیکتاتوری سلطنتی و چه در دوران دیکتاتوری ولایی ، همچنان به عنوان یکی از کلیدی ترین اجزاء پیکار دمکراتیک کشور چند ملیتی ما دوام آورده است و تا ستم و نابرابری ملی در سرزمین ما از بین نرود ، قطعاً دوام خواهد آورد. فراموش نکنیم که نیمی از جمعیت کشور ما از حق ابتدایی آموزش به زبان مادری خود محرومند ؛ فرهنگ ، هنر و سنت هایشان با بی مهری روبرو می شود؛ حق حاکمیت بر سرنوشت شان به رسمیت شناخته نمی شود. و جمهوری اسلامی ، تبعیضات مذهبی را نیز بر این نابرابری ها افزوده است. امروز جوانان کرد و ترک و عرب و ترکمن و بلوچ به جرم دفاع از حق انسانی مردم شان و مبارزه برای تعیین حق سرنوشت ملی شان، به چوبه های دار آویخته می شوند. اما همانطور که تاکنون شاهد بوده ایم، سرکوب خواست ملیت های تحت ستم، عزم آن ها برای مبارزه ملی را نه تنها کاهش نداده بلکه آبدیده تر نیز کرده است. سازمان ما بر این باور است که بدون دفاع قاطع از حق تعیین سرنوشت ملیت های تحت ستم ایران ، بدون فراهم آمدن امکان آموزش به زبان مادری از مدارس ابتدائی ، بدون کمک به رشد و گسترش فرهنگ و ادبیات ملی خلق ها، بدون تأمین برابرحقوقی همه ی خلق های ساکن کشور، بدون تلاش برای اتحاد داوطلبانه در کشوری فدرال، امکان استقرار و نهادینه شدن دمکراسی در کشور ما فراهم نخواهد آمد. در سالروز قیام ملی مردم آذربایجان، یک بار دیگر براین حقیقت تاکید می کنیم که برای حفظ همبستگی ملیت های ساکن کشور و مبارزه با هر نوع ناسیونالیسم عظمت طلبانه و قومی ، تنها راه پیش رو ، دفاع قاطع از حق تعیین سرنوشت ملیت ها و تلاش برای اتحاد داوطلبانه ی آن هاست.
سرنگون باد جمهوری اسلامی زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالسیم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) ۲۱ آذر ۱۳۸۸ ـ ۱۲دسامبر ۲۰۰۹
|