شورش درآفریقا

نویسنده : آنتون هولبرگ

برگردان : نادر ساده

فقیرترین قاره ی جهان بیش ازدیگران دراثرکمبود شدید موادغذایی دررنج است و شورش گرسنگان دولت ها را واداربه واکنش نموده است .

هشداردرباره ی کمبود مواد غذایی برای بخش بزرگی ازمردم جهان بویژه درآفریقا جدید نیست. این هشداررا دبیرکل سازمان جهانی غذا وابسته به سازمان ملل درماه اکتبراعلام کرد ونگرانی خود را از شورش گرسنگان که در راه است اعلام داشت .

درموریتانی ، ماه نوامبر 2007در تظاهرات ونارامی 13نفر زخمی شدند. ماه فوریه 40 نفردرجریان چنین نارامی هایی درکامارون کشته شدند. همچنین در اتوپی ، سنگال، شاخ آفریقا وبورکینافاسوچنین نارامی هایی رخ داد. در سنگال 24 نفردرشورش گرسنگان و دربورکینافاسو 200 نفردستگیرشدند. درمراکش و مصرنیزبهمین ترتیب شاهد چنین نارامی هایی بودیم .

در6 آوریل درکایروتظاهراتی برپا شد. دریکی ازاعلامیه های پخش شده می خوانیم : " مبارک گم شو !! ما درصف های نان داریم جان می دهیم !! دولت مصردرواکنش به نارامی ها ی خودبخودی مجبورشد که سوبسید نان را ادامه دهد.

تقریبا درهمه موارد تظاهرات ونارامی ها بیان نارضایتی سیاسی نیزبودند. اعتراض به ستمکاری حاکمان وگسترش سوء استفاده های مالی مقامات دولتی .مصداق آن گینه است که ازماه سپتامبرشاهد نارامی های خونبار بود. دربورکینافاسو سندیکاها بی توجه به اخطارهای دولت بعد از ناآرامی های آخرفوریه ،در روزهای 8 و9 آوریل فراخوان یک اعتصاب عمومی دادند.

"ساگادو ناکانابو" یکی ار رهبران سندیکایی تاکید می کند:

"که طی سال 1991، سال 1994 وسال 2001 موجی غیرعادی ازافزایش قیمت ها پدیدارشد واین همزمان بود با مرحله اجباری اعلام شده ازسوی بانک جهانی برای انطباق ساختاری."

با توجه به نارامی و شورش های هفته ی اخیر که فراترازمرزهای آفریقا را نیزتکان داد، پاسداران سیستم کنونی درصندوق بین المللی پول و بانک جهانی کوشیدند درواشینگتن با بحران مقابله نمایند.

رئیس صندوق اعلام کرد:

" افزایش قیمت مواد خوراکی 100 میلیون نفررا درسطح جهان بیش ازپیش به قعرفقرپرتاب خواهد کرد"

دلایل افزایش مواد خوراکی متفاوت است . درآفریقا که سازمان جهانی غذا 21 کشوررا بحرانی اعلام داشته است، خشکسالی درشمال اکوادور وسیلاب درجنوب نقش موثری بازی می کند. اما فقط به این دلایل نیست که این قاره، رنج عظیم ترین جابجایی اجباری وفرارمردم را متحمل است . درحقیقت میراث استعمارواستعمارجدید برگرده ی این قاره باعث گردیده که وابستگی شدیدی به واردات مواد خوراکی ارزان ازکشورهای صنعتی بوجودآید. وابستگی که بی وقفه اقتصاد کشاورزی را دراین قاره به نابودی کشانده است ووابسته بودن به مواد خوراکی را دائمی نموده است.

مواد خوراکی همچنین بدلیل افزایش قیمت نفت و تقاضای روبه تزاید ازسوی کشورهایی نظیرچین وهند، گران ترمی شود، علاوه براینها تغییرخط تولید مواد خوراکی واستفاده ازامکانات برای باصطلاح تولید سوخت موتوری جایگزین نفت را نیزباید بحساب آورد.

تجربه نشان داده است "اقتصاده بسته " نه ممکن است و مزید خاصی دارد.اما همچنین روشن شده است که "اقتصادباز" مبتنی بر قوانین بازارآزاد درنهایت بنفع چپاولگران سود است .

رئیس سازمان جهانی غذا هفته گذشته به روزنامه ی لموند گفت :

"این یک مشکل طبیعی نیست ، بلکه یک مشکل سیاسی است . درکشورهای صنعتی 2 تا 5 درصد کل جمعیت قادربه تامین نیازهای کل جمعیت می باشد و حتی مازاد را صادرمی کنند و درآفریقا اما فقط 4% زمین های کشاورزی آبیاری می شود وعلت کمبود آب نیست؛ بلکه علت این است که سرمایه گذاری درسیستم آبرسانی نمی شود." (پایان نقل قول)

واقعیت اما این است مدت 30 سال است آن نوع سرمایه گذاری که به نفع جمعیت وسیعی از کشاورزان فقیر آفریقا باشد وبراساس یک برنامه ریزی مرکزی باشد توسط بانک جهانی با بن بست مواجه گردیده است .

همچنین هنگامی که صحبت از مبارزه با فقرمی گردد، دولت ها تحت فشارند که برنامه ی" انطباق ساختاری " را اجرا نمایند.برنامه ای که جهت آن برمبنای اقتصاد نئولیبرال وقطع کردن حمایت های دولتی است . طبق این برنامه ها دهقانان فقیرکه قادرنباشند استاندارد کیفیت جهانی محصولات و زمان تحویل آنرا رعایت نمایند ازگردونه پرتاب وحذف می گردند.

بدین ترتیب صدور محصولات کشاورزی سنتی آفریقا نظیرکاکاهو، قهوه، چای، پنبه، توتون و بادام هندی تاکنون مغلوب این قاعده ی بازی شده اند.

بانک جهانی بطور مشخص روی سرمایه گذاری درکشاورزی صنعتی حساب بازکرده وبدین ترتیب توده ی مردم تهی دست و دهقانان فقیرناچارمی گردند مبدل به کارگران کشاورزی بی حق وحقوق و یا بعنوان ساکنین شهرهای بزرگ اسیرنزول خواران گردند.

با توجه با تهدیدات نزدیک و تزلزل قدرت سیاسی اما دراین بین حتی کارگزاران استعماری درآفریقا فراخوان فوری برای ضرورت تامین خودکفایی مواد اساسی خوراکی داده اند. مثلا دولت سیرا لئون، جایی که اخیرا درآنجا قیمت برنج که خورک اصلی است،300 برابرافزایش قیمت داشته است، برای سال 2009 برنامه ی خودکفایی برنج و ممنوعیت واردات آن را اعلام کرده است . در"آدیسه بابا" در دوم آوریل وزاری بودجه ی آفریقایی یک رفرم ارضی رابا هدف تامین نیازهای داخلی ونه تولید برای صادرات را اعلام داشته اند .