آیا اسرائیل
در دستیابی به
اهدافی که قبل
از تهاجم اخیر
به غزه اعلام
نموده بود،
موفق شد؟
کودکان
خردسال در
صبحگاه هفدهم
ژانویه 2009 در حال
ورود به مدرسه
سازمان ملل در
غزه بودند. تعدادی
وارد مدرسه
شده و چند
نفری نیز در
حال ورود
بودند. در آن
لحظه تعدادی
توپخانه های
ارتش
اسرائیل،
بطرف این
مدرسه جهت
گیری نمودند.
صدای شلیک توپ
ها، پرده های
گوش ها را بلرزه
در آوردند.
بخشی از
ساختمان
مدرسه سازمان
ملل فروریخت.
گرد و خاکی
عظیم به هوا
بلند شد.
پس از
آنکه توپخانه
ها از صدا باز
ایستادند و گرد
و خاک ها فرو
نشستتند، در
مقابل چشمان
بهت زدۀ
ناظران، شکم
های دریده،
دست و پا ها و
اجساد بچه های
مدرسه، که با
خاک و سنگ
درهم تنیده
بودند،صحنه
ای غیرقابل
باور را به
معرض نمایش
گذاشتند. در
میان اطفال کشته
شده، سه فرزند
یک خانم پزشک
مشهور
فلسطینی نیزدر
تل خاکی که
برپا شده بود،
قرار داشت.
این پزشک
فلسطینی که از
دوستداران
صلح بود، از
چندی قبل
اجازه یافته
بود که هر روز
در مقابل
دوربین
تلویزیون
اسرائیل
درغزه قرار
گیرد و بزبان
عبری، با
بینندگان
اسرائیلی سخن
بگوید.
خبر قتل
فرزندان این
پزشک، زمانی
که در مقابل دوربین
قرار گرفته
بود، بگوش او
رسید. صحنه ی
ضجه های این
مادر، آنچنان
دلخراش بود که
تعدادی از
بینندگان
برنامه را نیز
به گریه
انداخت. کنترل
از دست مجری
برنامه نیز در
رفت. مخبر
اسرائیلی در
مقابل دوربین
تلویزیون، در
حال مخابره
خبر، گریه
میکرد.واحد
مرزی خبر
روزنامه " ها
آرتص" نوشت :
" عمليات ,سرب
گداخته, به
جنون کشيده
شد، حمله به
هر شهر پرجمعيت،
اشتباهی فاحش
است، اما وقتی
پای مشروعيت
بين المللی
اسرائيل در
ميان است، اين
حملات چيزی جز
ديوانگی نيست."
.
" حمله
به مکان متعلق
به سازمان ملل
(در غزه) وقتی
که دبير کل آن
در بيت المقدس
به سر می برد،
ديوانگی محض
است.".
"با حمله
وحشيانه به
نوار غزه در
جهان بى آبرو شديم!"
"عمليات
غزه هرچند
ممکن است حماس
را تحت فشار قرار
دهد، اما
اسرائيل را
ويران می کند."
"چند
روز آينده آتش
خاموش خواهد
شد، ابرها کنار
خواهد رفت و
عمق فاجعه
نشان داده
خواهد شد. (آن
وقت است که) سيل
تصاوير در
مورد خرابی ها
و کشتار به
سراسر جهان
سرازير شود. بعد
از آن است که
ما بايد هزينه
جنگ را با
روحيه ويران
شده
فرزندانمان
بپردازيم."
يونيت
ليفى در روز
سوم جنايت غزه
در پايان اخبار
گفت:
"بسيار
سخت است كه
افكار عمومى
را راضى كنيم
كه اين جنگ
عادلانه است."
از
یک طرف؛ پایداری
مردم غزه در
مقابل حملات
وحشیانه ارتش
اسرائیل و
ناکامی در
بزانو در
آوردن مقاومت
مردم غزه،
کابینه ایهود
المر را با
شکاف مواجه
نموده بود و از
طرف دیگر؛
پشتیبانی
مردم ترقی
خواه از
مبارزات مردم
فلسین و
محکومیت
تهاجم ارتش
اسرائیل در جهان،
اسرائیل را به
انزوای بیش از
پیش در بین
مردم دنیا
تهدید
مینمود، لذا ،
ایهود المر
رئیس مستعفی
دولت
اسرائیل، در
شبانگاه شنبه
17 ژانویه،
ناچار شد
اعلام نماید
که آتش بس یک
طرفه را
پذیرفته است.
امااضافه
نمود که ارتش
اسرائیل در
مواضع خود در
غزه باقی
خواهد ماند.
حماس
پس از اعلام آن
خبر، با پرتاب
15 موشک دست
ساز، نشان داد
که از پای
نیافته است.
اما، کوتاه
مدت پس از آن
آتش بس را
پذیرفت و
اعلام داشت که
ارتش اسرائیل
یک هفته وقت
خواهد داشت که
از غزه خارج
شود. در غیر
اینصورت، به
نیروهای ارتش
اسرائیل حمله
خواهد کرد و
تا بیرون
راندن آنان و
لغو محاصره
غزه، این
حملات ادامه
خواهد داشت.
از
سحرگاه 18
ژانویه،
خبرگزاری ها
با مخابره عکس
هائی از عقب
نشینی
سربازان و تانک
های
اسرائیلی،
اعلام داشتند
که ارتش اسرائیل
در حال عقب
نشینی است و
تعدادی از
مواضع خویش در
خاک غزه را
ترک نموده است.
اهود
المر نخست
وزیر مستعفی
اسرائیل در
نطقی اعلام
داشت که دولت
اش، به همه
اهداف از پیش
تعیین شده،
رسیده است.
حقیقت
چیست ؟
برای
نزدیک شدن به
حقیقت، لازم
است ضمن اشاره
به اهدافی که
اسرائیل در
آغاز تهاجم به
غزه اعلام
نموده بود، وضعیت
نیروهای
موجود و بعلاوه
نتایجی که از
این حمله حاصل
شد نیز
مختصراً مورد
بررسی قرار گیرد.
الف : دولت
اسرائیل و
اهدافی را که
قبل از تهاجم
اخیر، اعلام
نموده بود :
ارتش
اسرائیل قبل
از حمله به
غزه، با
دریافت پیشرفته
ترین سلاح های
ارتش امریکا (
که بعضاً در
صحنه های جنگ
نیز هنوز مورد
آزمایش قرار
نگرفته بودند
) تقویت شده
بود و با توجه
به انبار
اسلحه خویش،
بعنوان
مجهزترین
ارتش نیرومند
منطقه، مطمئن
بود که با
تکیه بر
نیروهای
هوائی،
دریائی و زمینی
اش:
1 - با
تشدید محاصره
نوار غزه، و
رویاروئی
مستقیم با
نیروهای
حماس، آنان را
نابود
و غزه را از وجود
آنان پاکسازی
خواهد نمود .
2 - با
یورشی به غزه ،
موفق خواهد
شد، علاوه بر
آنکه حماس را
درهم بشکند،
مردم غزه را
نیز بزانو در
آورده و پایگاه
های موشک
پرانی حماس را
نیز تماماً
منهدم نماید.
تمامی تونل
های زیر زمینی
که مردم غزه
برای دستیابی
به مواد
غذائی، داروئی
و دیگر
احتیاجاتشان
حفر کرده
بودند (
احتمالاً
برخی از تونل
ها را هم که
انحصاراً جنگجویان
حماس برای
ورود اسلحه
حفر کرده
بودند ) را با
بمبارانهای
بسیار سنگین،
درهم خواهند شکست.
3 - پس
از این پیروزی
ها، برای عبرت
دیگران، غزه
را که ساکنان
آن روحیه شان
را از دست
داده و عاجز و درمانده
شده اند، به
گدا خانه ای
عظیم تبدیل
خواهد نمود. (
همانند گتوی
عظیم ورشو در
جنگ جهانی دوم).
4 -
احتملاً
محمود عباس را
سوار بر تانک
های اهدائی،
به نوار غزه
وارد خواهد
نمود و پس از
آن تحت ریاست
محمود عباسِِِ
ِ دست آموز و
دولت او، علاوه
بر کنترل قطعی
" کشور مستقل"
فلسطینی ها،
برای چند دهۀ
آینده، با
قیام مردم
فلسطین روبرو
نخواهد شد.
اینها
آرزوهای
محافل
قدرت
اسرائیل بود.
اعم از اینکه
در کابینه دولت
جای داشتند و
یا برای تسخیر
آن دور خیز کرده
بودند.
اگر
قرار بود که
تهاجم ارتش
اسرائیل با
توجه به برتری
تسلیحاتی
ارتش اسرائیل
- بویژه
هواپیما های
جنگنده، بمب
افکن ها،
هلیکوپتر های
توپ دار و
مقدار قابل توجهی
تانک و
توپخانه
زمینی ...- و
فزونی نفرات
ارتش
اسرائیل،
تنها با تقابل
جنگجویان
حماس روبرو
شود، بنظر
میآمد که کار
حماس، در طول
چند و یا چندین
روز به پایان
میرسید. بویژه که
صهیونیست ها
نشان داده اند
که از انجام
هیچ جنایتی در
ابعاد گسترده رویگردان
نیستند و حتی
از بکار بردن
بمب فسفری نیز
خوداری ننموده
اند.
برای
پیش بینی
نتایج تقابل
چندین هزار
نیروی مسلح به
سلاح های سبک
حماس، با چند
صد هزار نیروهای
آمادۀ خدمت و
ذخیره ارتش
اسرائیل، که
عمدتاً توسط
نیروهای زرهی
و سلاح های
سنگین
پشتیبانی
میشدند، به
نظر نمیرسد که
نیازی به نبوغ
نظامی
باشد.اما چنین
نشد.
ارتش
اسرائیل در
نوارغزه،
تنها با حماس
روبرو نشد.
تمامی ساکنان
نوار غزه -
گذشته از آنچه
در مورد حماس
می اندیشیدند
- یک پارچه در
مقابل ارتش
اسرائیل قد
علم نمودند.
فلسطینی های
نوار غزه در طول
سه هفته تهاجم
شبانه روزی
ارتش
اسرائیل، با
هماهنگی و
پایداری غیر
قابل توصیفی،
یک بار دیگر،
آوای
قدرقدرتی
ارتش اسرائیل
را، به آوازی
بی روح تبدیل
نمودند. به
بیان دیگر پس
شکست دولت
اسرائیل در
دستیابی به
اهدافی که در
حمله به لبنان
اعلام نموده
بود، یک باردیگر
افسانه
قدرقدرتی
ارتش
اسرائیل، در
مواجه با
مبارزات و
مقاومت مردم
فلسطین
درغزه، درهم
شکست.
ب : سازمان
بنیادگرای
اسلامی حماس:
این
سازمان، گر چه
در طول سه
هفته تهاجم اخیر
و شبانه روزی
ارتش اسرائیل
به نوار غزه،
ضرباتی
دردناک را
تحمل
نمود،اما ، از
پای نیافتاد و
با مبارزه و
مقاومت در
مقابل ارتش
مدرن و تا
دندان مسلح
اسرائیل ، به
سهم خویش با
سد کردن راه
پیشروی آن در
غزه، اقبالی
بیش از پیش،
در میان مردم غزه
کسب نمود. نه
تنها در میان
مردم غزه، که
در میان فلسطینی
های ساحل غربی
رود اردن ( محل
استقرار دولت
محمود عباس )
نیز به
محبوبیتی بیش
از پیش دست
یافت. و نه تنها
در بین
فلسطینی ها،
که در میان
بسیاری از مردم
عرب منطقه و
بنیادگرایان
اسلامی در
جهان،
جایگاهی گسترده
تر یافت.
سازمان
حماس
درابتدا، با
کمک های
بیدریغ
عربستان
سعودی و با "
حسن نیت" موساد
اسرائیل رشد
کرد. ( موساد امیدوار
بود که با
قدرت گیری
نیروی
بنیادگرای
اسلامی در غزه
و تقابل آن با
نیروهای
الفتح ( که کار
بسیاری از
رهبرانشان به
فساد کشید شده
بود) جنبش
آزادیبخش
مردم فلسطین
را به دو نیمه
متخاصم تبدیل
نماید.). حماس
در تداوم
حیاتش و با
ایجاد شبکه
های کمک رسانی
به فلسطینی
های مستمند،
بسرعت رشد
کرد.
سازمان
حماس اکنون از
طرفی به
"برکت" کشتار
دسته جمعی
مردم غزه توسط
ارتش
اسرائیل، و از
طرف دیگر با
پایداری حماس
در مقابل
تهاجم
اسرائیل و هم
آوازی محمود
عباس و برخی
دگر ازرهبران
کشورهای عربی
با ایهود المر
در حال بدست
آوردن موفقیت
های نسبی است.
این
ریشخند تاریخ
است که حماس
ارتجاعی،
بعلت عملکرد
های ضد انسانی
صهیونیسم،
امپریالیسم و
ارتجاع عرب و
ج.ا.ا ا ، مکان
می یابد که
بیش از پیش
قدرتمند شود.
حماس
در انتخابات
سال 2006 ( در
سرزمینی که
قرار بود دولت
مستقل
فلسطینی
مستقرشود) بر
الفتح پیشی
گرفته بود و
پیروز از آن
انتخابات
بیرون آمد.
اکنون بسیاری
از صاحبنظران
بر این باورند
که در حال
حاضر تناسب
قوا در ساحل
رود اردون و
غزه، بیش از
گذشته، به نفع
حماس تغییر
نموده است. لذا
پس از خروج
نیروهای ارتش
اسرائیل از
نوارغزه، در
صورت برگزاری
انتخابات
وپیروزی حماس،
احتمالاً دست
اسرائیل در
اعمال قدرت در
رابطه با
سرنوشت
فلسطینی ها
میتواند
کوتاهتر باشد.
این نیز از
نتایج تهاجم
اخیر ارتش
اسرائیل به
نوار غزه است.
ج : محمود
عباس رئیس
دولت خود
مختار فلسطین:
او که
از زمان کسب
این مقام،
سیاست های
خویش را
عمدتاً با
برخی از محافل
قدرت در تل
آویو و واشنگتن
تنظیم مینمود
و در مقطع
کشتار
وحشیانه مردم
نوار غزه توسط
ارتش
اسرائیل، با
50،50 نمودن جنایاتی
که حیات مردم
غزه را تهدید
مینمود و با
انتقاد هم زمان
به حماس و
ارتش
اسرائیل،
بگونه ای که
بار جنایات
هولناکی که در
آن بحبوحه در
حال انجام بود،
به تساوی بگردن
هر دو طرف می
انداخت و
وانمود میکرد
که علت بنیادی
حمله وحشیانه
ارتش اسرئیل
به غزه، موشک
پرانی حماس
است و به واقع
بار جنایات
دولت اسرائیل
را کاش میداد ،
بیش از گذشته
در میان مردم
حق طلب
فلسطینی آبرو
باخت.
د : وضعیت
مردم غزه و
امکانات زیست
آنها:
در اثر
بمباران های
سنگین و شبانه
روزی
هواپیماها و
دیگر
آتشبارهای
ارتش اسرائیل
از 27 سامبر تا
پایان شب 17
دسامبر ،
بسیاری از
منازل مسکونی
فلسطینی ها در
نوار غزه، به
تلی از خاک
تبدیل شده
است. بسیاری
از بیمارستانها،
مدارس، پمپ
های بنزن، پمپ
های موتورهای
تصفیه خانه
های آب
آشامیدنی،
آسیاب ها، پمپ
های موتورهای فاضل
آب ها،
موتورهای
برق،
انبارهای
مواد غذائی و
داروئی و.... در
غزه درهم
کوبیده شده و
غیر قابل
استفاده اند.
در
ابعادی
کوچکتری،
ارتش
اسرائیل،
خرابه های شهر
استالینگراد در
جنگ دوم جهانی
را، در
خاورمیانه،
در شهر غزه
بوجود آورده
است. بیش از 1300
نفر از
فلسطینی های
نوار غزه کشته
شده اند و
تعداد
مصدومین جنگی
به بیش از 5300 نفر
رسیده است.
جستجو برای
یافتن اجساد
کشته شدگان و
خارج کردن
آنها اززیر
آوارها ادامه
دارد.
اما،
همانگونه که
حمله
جنایتکارانه
ارتش نازیست
به ستالینگراد،
نتوانست
روحیه مقاومت
و مبارزه
جویانه مردم
استالینگراد
را درهم شکند،
تهاجم ضد انسانی
ارتش اسرائیل
به غزه نیز نه
تنها روحیه
مردم را در هم
نشکسته است،
بلکه در صورتی
که دولت
اسرائیل جرئت
نماید در
آینده به مردم
غزه حمله کند،
شواهد و قرائن
بسیاری حکایت
از این دارد،
که
اینبار مردم
غزه با اعتماد
به نفس و روحیه
ای رزمنده تر،
در مقابل آن
یورش ایستادگی
خواهند نمود.
این هم از
دیگر نتایج
تهاجم اخیر
اسرائیل به نوارغزه
است.
* اگر
پیروزی برای
محافل قدرت در
اسرائیل:
کشتار
دسته جمعی
مردم غیر
نظامی غزه
است!!
* نابود کردن
حداقل امکانات
زیست مردم غیر
نظامی است!!
* تبدیل مسکن
انسانها، به
تل خاک و شلیک
گلوله های
خمپاره و توپ
به گورستان "
شیخ رادوان"
در غزه و
پرتاب اجساد مردگان
بربام
ساختمان های
اطراف
گورستان است!!
* کشتن
کارمندان
دفتری سازمان
ملل متحددر
شهر غزه و یا
شلیک به
آمبولانس های
حامل مجروحین
جنگ و از بردن
امکانات کمک
رسانی به مردم
نیازمند است. !!
* پرتاپ
خمپاره ه به
بیمارستان
القدس در شهر
غزه و انهدام
کامل بیمارستان
است.!
* کشتن
کودکان،
زنان،
کهنسالان و
مردان فلسطینی
است.!
* اسه سال
محاصره
گازانبری 1650000
نفر و تلاش در
تبدیل غزه به
بزرگترین
زندان است!!
آری
اسرائیل در
شبانگاه 17
ژانویه 2009
پیروز شده
است!
اما
تاریخ قضاوت
دیگری دارد. راستش
این اعمال و
تحمیل جنگی
این چنین
نامتناسب را
در قاموس
قوانین بین
المللی، جنایت
جنگی، و یا جنایت بر
علیه بشریت،
نام نهاده
اند. این " افتخار
" بر رهبران
زبون اسرائیل
ارزانی باد.
** : پیامی
که تهاجم
اسرائیل و
مقاومت و
مبارزه مردم
غزه بدنبال
داشت:
تهاجم
ضد انسانی
ارتش اسرائیل
به نوار غزه، واقعیت
های دیگری را
نیز بروشنی در
مقابل دیدگان
مردم جهان
قرار داد. یک
بار دیگر روشن
شد که حتی با
توسل به وحشیانه
ترین روش ها و
مدرن ترین
تجهیزات
نظامی و یا
فزونی کمّی
نیروی نظامی،
نمیتوان
مردمانی را
برای نجات از
نکبت، فقر،
استعمارو یا
خروج کشورشان
از اشغال و
برای دستیابی
به آزادی به
پا خواسته
اند، برای
همیشه از حرکت
بازایستاند و
یا امید به
زندگی انسانی
و مبارزه برای
دستیابی به
زادی و برابری
طلبی را، در
آنان کُشت.
این
پیام را
رزمندگان
استالینگراد،
به ارتش فاشیستی
هیتلر دادند.
این
پیام را مردم
مبارز ویتنام
به اشغالگران و
امپریالیست
ها ( اعم از ژاپونی،
فرانسوی،
امریکائی )
دادند.
این
پیام را در
سالهای اخیر،
مقاومت مردم
عراق در مقابل
اشغال
کشورشان و
ستمگری های
ارتش امریکا و
متحدانش، تکرار
نموده اند.
این
پیام را در
هفته های اخیر،
مردم قهرمان
نوار غزه، در
مقابل چشمان
سرکوبگران
اسرائیلی
گرفتند و بگوش
مردم جهان رسانیدند.
مردمان
ترقیخواه،
آزادیخواه و
برابری طلب در
بسیاری از
نقاط جهان،
این پیام مردم
غزه را دریافتند.
اینان با باور
بر مقاومت
گسترده مردم
غزه و در دفاع
از حق حیات و
حرمت انسانی
آنان، در
پشتیبانی از
مبارزات
فلسطینی ها،
رژیم اشغالگر
اسرائیل را و
تهاجم اخیرش
را محکوم
نمودند.
این
همبستگی
گسترده
انسانی نشان
داد که " ماهیگیران
انگلیسی به
ماهیگیران
هندی نزدیکتر هستند
تا به لُردهای
انگلیسی.!". آیا
رهبران
اسرائیلی و
حامیان آنها
در کشورهای
متروپل، گوش
شنوائی در
برابر این
پیام ها
خواهند داشت؟
بنا بر
تجربیات تا
کنونی، پاسخ این
سئوال منفی
است. اما آنچه
با توجه به
بیش از 60 سال
مبارزات
رزمندگان
آزادیخواه
فلسطینی
میتوان بیان
کرد این است
که جنبش
ترقیخوانه
مردم فلسطین،
با همه افت و
خیزها، تا
پایان خلاصی از
اسارت دولت
آپارتاید
اسرائیل،از
پای نخواهد
نشست. تا ظلم
هست، مبارزه
هم هست. احمد
نوین- 19
ژانویه2009