|
تظاهرات روز قدس، جسارت توده ها در قالب شعارها ارژنگ بامشاد
تظاهرات توده ای مرد م در روز قدس، ایران را لرزاند و جهان را یک بار دیگر به حیرت واداشت. حضور میلیونی مردم، حتی اگر در سکوت کامل نیز برگزار می شد، خود به خود عظمت جنبش مردمی و اراده خلل ناپذیرشان برای ایجاد تغییرات بنیادی در ساختار سیاسی کشور را نشان می داد. اما این تظاهرات با سکوت برگزار نشد. خواست ها و دیدگاه های مردم، در قالب شعار در هر کوی و برزن فریاد شد. در این شعارهاست که روحیه انقلابی مردم و نظرشان در مورد حاکمیت به زبانی زیبا و دلنشین بیان می شود. از آن جا که تظاهرات 27 شهریور1388 با استفاده از مناسبت روز قدس برگزار شد و دولت کودتائی به دلیل بازتاب سیاسی آن نمی توانست این مراسم را نیز مثل شب های احیاء یا سالگرد طالقانی تعطیل کند و نیروهای سرکوب نمی توانستند مانع حضور مردم شوند، مسئله فلسطین نیز در شعارهای مردم جایگاه ویژه ای داشت. در این شعارهاست که مردم آزاده ی کشور، ضمن اعلام همبستگی و هم سرنوشتی خود با مردم فلسطین ، سیاست فریب کارانه دولت اسلامی در سوءاستفاده از مسئله فلسطین را محکوم می کنند. مردم چرا نشستید، ایران شده فلسطین؛ فلسطین ایران است، استبداد ویران است؛ رای ما گم شده ، ایران فلسطین شده؛ رأی ما خون شده ، ایران فلسطین شده؛ فلسطین کجائی کهریزک را ببینی ای مردم فلسطین، کهریزک را ندیدید؛ فلسطین، فلسطین ما هم مثل تو هستیم؛ فلسطین را رها کن، فکری به حال ما کن؛ هم غزه ، هم لبنان ، جانم فدای ایران؛ نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران؛ نه غزه، نه لبنان، فقط فلات ایران؛ تفنگت را زمین بگذار، که من بیزارم از دیدار این خونبار، چه در غزه ، چه در لبنان، چه در قدس و چه در ایران؛ مرگ بر طالبان، چه در غزه، چه در لبنان، چه در مجلس ایران؛ مرگ بر استکبار، چه در ایران ، چه در لبنان؛ تظاهرکنندگان وقتی که از بلندگوهای رژیم، شعارهای مرگ برآمریکا و مرگ بر اسرائیل داده می شد، در پاسخ شعارهای مرگ بر روسیه و مرگ بر چین سر می دادند.
از آن جا در این روز احمدی نژاد رئیس انتصابی دولت کودتا سخنران پیش از خطبه ها بود و پیش نماز هم به جای هاشمی رفسنجانی، احمد خاتمی بود و تمامی دارودسته ی شورای نگهبان و نهادهای وابسته به رهبر کودتا، در آن جا حضور داشتند، مردم خشم و نفرت خود را در شعارها، نثار آن ها کردند. دروغ گو، دروغ گو شصت و سه درصدت کو؟ دروغگو برو گمشو؛ آن خس و خاشاک توئی، دشمن این خاک توئی؛ برادر رفتگر، محمود بردار و ببر؛ رهبر ما قاتله، ولایتش باطله؛ دولت باطل نمی خوایم ، رهبر قاتل نمی خوایم؛ اشک تمساح نمی خوایم، دولت مصباح نمی خوایم؛ دروغگو، دروغگو، اکبر هاشمی کو؛ این نماز باطله ، پیش نماز قاتله ؛ جنتی لعنتی، تو دشمن ملتی؛ کودتا، کودتا، ننگ به نیرنگ تو، خون جوانان ما میچکد از چنگ تو؛ مرگ بر استبداد؛ مرگ بر دیکتاتور؛ ملت سبز ایران، دیکتاتوری نمی خواد؛ ولایت نظامی، دولت کودتائی، استعفاء استعفاء؛ دولت کودتا استعغاء ، استعفاء؛ یا حجت ابن الحسن ، ریشه ظلمو بکن؛
درست زمانی که مردم در شعارهای شان خشم و نفرت خود را نثار کودتا چیان، نیروهای سرکوبگر را نیز خطاب قرار می دادند و یادآور می شدند که دیگر از آن ها ترسی به خود راه نمی دهند. در این شعارهاست که می توان روحیه انقلابی و گذر از دوران ترس از سرکوبگران را به خوبی مشاهده کرد. تجاوز، شکنجه، دیگر اثر نداره؛ اعتراف، شکنجه دیگر اثر ندارد؛ توپ، تانک، بسیجی، دیگر اثر نداره؛ توپ ، تانک ، مسلسل دیگر اثر نداره؛ توپ ، تانک ، تجاوز دیگر اثر نداره؛ پول نفت چی شده ، خرج بسیجی شده؛ ما اهل کوفه نیستیم، پول بگیریم بایستیم؛ مزدور بیا پول بگیر؛ ما اهل کوفه نیستیم، پشت یزید بیایستیم؛ بسیجی واقعی، همت بود و باکری؛ ننگ ما ننگ ما ، صدا و سیمای ما؛ نیروی انتظامی حمایت حمایت؛
هم زمان که مردم نفرت خود از کودتاچیان و دارودسته هایشان را بیان می کردند؛ از آن هایی که در کنار مردم ایستاده اند، نیز قدردانی می کردند و نشان می دادند که موضع کنونی هر کس در شرایط کنونی جایگاهشان در نزد مردم را تعیین می کند. زیرا مردم به خوبی می دانند که در نبرد با دیو استبداد، باید از تمامی فرصت ها و امکانات ایجاد شده به نحو احسن استفاده کرد تا جنبش مردمی بتواند روی پای خود بایستد و شکست ناپذیر گردد. یا حسین، میرحسین؛ موسوی موسوی ، رئیس جمهور ما؛ کروبی با غیرت، صدای خشم ملت ؛ کروبی بت شکن ، بت بزرگ را بشکن موسوی ،کروبی، حمایتت می کنیم؛ کروبی دستگیربشه، ایران قیامت می شه؛ سلام بر منتظری ، درود بر صانعی؛ منتظری زنده باد، صانعی پاینده باد؛
در شعارهای مردم گرامی داشت یاد شهیدان جاوید جنبش مردمی همواره جایگاه ویژه ای داشته است. در تظاهرات روز قدس نیز این مهم فراموش نشده بود می کشم می کشم، هر که برادرم کشت؛ ندای ما نمرده ، ولایت است که مرده؛ سهراب ما نمرده ، این دولت است که مرده؛ کَشتی جوانان وطن، مرگ بر تو، مرگ بر تو،
همبستگی توده ای و اتحاد اقشار و گروه های گوناگون نیز در شعارهای مردمی جایگاه ویژه به خود اختصاص داده بود. هموطن به پاخیز، از هر سکوت به پرهیز؛ هم میهن کارگر، معلم، پیشه ور، اتحاد، اتحاد؛ جنبش سبز میهن، زد تو پوز اهریمن؛ سکوت هر هم وطن، خیانت است به میهن؛ ایرانی اتحاد اتحاد، علیه ظلم و بیداد؛ ایرانی با غیرت، حمایت حمایت؛ دانشجوی دلاور، حمایتت می کنیم؛ نترسید نترسید، ما همه با هم هستیم؛ وقتی که با هم هستیم، از چی باید بترسیم؛ خوني كه دررگ ماست ,هديه به ملت ماست؛ می میرم می میرم، ایران رو پس می گیرم؛ ایرانی می میرد، ذلت نمی پذیرد؛
و در پایان مردم قهرمان ایران، خواست های خود را به زیباترین زبان بیان می کنند این تازه اولش بود؛ ایران را پس می گیریم؛ جنبش سبز زنده است، دیکتاتور بازنده است؛ زندانی سیاسی آزاد باید گردد؛ ای رهبر کودتا، این آخرین پیام است، جنبش سبز ایران آماده قیام است؛ دیکتاتور، دیکتاتور، این آخرین پیام است، ملت سبز ایران آماده قیام است؛ نسل ما آریاست، دین از سیاست جداست؛ نسل ما آریاست، دین از حکومت جداست؛ استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی؛
/سی یک شهریور1388ـ 22 سپتامبر2009
|