|
اوباما
و جایزه صلح
نوبل
صادق
افروز
تیم
پنج نفره
قضات جایزه
نوبل در میان
حیرت و تعجب
مردم دنیا
،جایزه صلح
نوبل سال 2009 را
به برک
اوباما رئیس
جمهور
آمریکا اهدا
کرد .دیگر
کاندیدا های
این جایزه
عبارت بودند
از :ائتلاف
برای عدم
استفاده از
سلاح های
خوشه ای،مرگان
تسوای جیرای
فعال محیط
زیستی و
مبارزه علیه
بیماری ایدز
در
زیمبابوه،گرگ
مورتنسون
فعال
آمریکایی که
در پاکستان
مدرسه می سازد
و فعال سیاسی
چینی هو جیا
.از این میان
کمتر کسی
احتمال می
داد که این
جایزه به
اوباما تعلق
گیرد . ولی
آنها که با
تاریخچه
جایزه نوبل
آشنایی دارند
می دانند که
این تاریخچه
مملو از این
نوع غافلگیری
هاست.
در سال 1906
جایزه صلح
نوبل به تدی
روزولت به
دلیل نقش
فعالش در
معاهده صلح
بین روسیه و
ژاپن در 1905 داده
شد .ولی همین
تدی روزولت
در زمان
ریاست جمهوری
اش دو جنگ
بسیار خونین
آمریکن-اسپانیش
و فیلیپین را
رهبری کرده
بود .در جنگ
آمریکن –اسپانیش
آمریکایی ها
در نبردی
خونین بر سر
تصرف جزیره
کوبا ،
اسپانیایی
ها را شکست
دادند .
در خلال جنگ
فیلیپین
حدود 500 هزار
نفر جان خود
را از دست
دادند .تدی
روزولت به ژنرال
هایی که توده
های محروم و
بی دفاع
فیلیپینی را
سلاخی کرده
بودند پس از
بازگشت به
کشور تبریک
گفت. یکی از
سناتور های
مخالف
روزولت در
صحن سنای
آمریکا در
باره
اقدامات خشونت
آمیز او در
سال 1902 چنین
گفته بود
:"شما هزاران
جوان
آمریکایی را
به کشتن داده
اید .شما ایالات
را به نابودی
کشاندید .شما
کمپ های
اسیران را
ساخته اید
.ژنرال های
شما دسته
دسته جوانان
ما را زخمی و
معیوب و نیمه
دیوانه از
میدان های
جنگ به خانه
باز می
گردانند . شما
پرچم کشور را
به سمبلی در
اهانت به
کلیسای
مسیحیت و
سوزاندن و
نابود کردن
زندگی بشری تبدیل
کرده اید ."
ولی گوش قضات
جایزه نوبل
به این حرف ها
بدهکار نبود
.در ادامه
همین سنت در سال
1919 این جایزه به
وودرو
ویلسون رئیس
جمهور آمریکا
که این کشور
را وارد سلاخ خانه
جنگ جهانی
اول کرد و
ساحل کشور
مکزیک را بمباران
نمود و
هائیتی و
جمهوری
دومینیکن را اشغال
کرد تعلق
گرفت و در سال
1973 این جایزه به
هنری کی
سینجر که نقش
اصلی را در
بمباران
وحشیانه
ویتنام و
لائوس و
کامبوج داشت
و لقب
جنایتکار
جنگی واقعا
برازنده اش
است اعطا شد .
پر واضح است
که
گردانندگان
جایزه صلح نوبل
محترمانه بر
سوابق بسیار
خشونت آمیز و
غیر صلح
جویانه
برندگان
جایزه چشم بر
هم می بندند . از
زمان روی کار
آمدن اوباما
بیش از 9 ماه
نمی گذرد .ولی
در همین مدت
بسیار کوتاه
او نشان داده
است که ماشین
اصلی سیاست
را در آمریکا
نه افراد حتی
با حسن نیت
بلکه سیستم سرمایه
داری با نیاز
هایش و ماشین
های جنگی مختلفش
به پیش می
برند .شعار
تغییر که به
منظور جلب
رای دهندگان
به کار گرفته
شد عملا پس ار
ورود به کاخ
سفید و آغاز
به کار کنار
گذاشته شد .تمام
قول و قرار ها
در مورد
بهبود خدمات
درمانی و"
بیمه
بهداشتی
برای همه" در
میان گرد
وخاک به
پاشده از سوی
کمپانی های
عظیم بیمه
مدفون شد
.زندان های
ابو غریب و
گوانتانامو
و ده ها زندان
بی نام و نشان
در کشور های
سابق بلوک
شرق دست
نخورده باقی
ماند و
استفاده از
شکنجه برای
گرفتن اقرار
از زندانی کماکان
مورد پذیرش
قرار گرفت .
اوباما
سیاست خارجی
اش را به تیم
نئولیبرال
دوره
کلینتون سپرد.تیمی
که توسط
هیلاری
کلینتون و
ریچارد هالبروک
رهبری می
شوند .در
وزارت دفاع ،
رابرت گیت وزیر
دفاع کابینه
بوش را در
مقام خود
ابقا کرد.در
افغانستان
پس از
برکناری
ژنرال مک کرمان
،زنرال
استانلی مک
کریستال را
که متخصص
عملیات ویژه
است به
سرپرستی
نیروهای
آمریکایی
منصوب کرد .هم
اکنون
اوباما در
حال تصمیم گیری
برای اعزام 40
هزار سرباز
درخواستی
جدید از سوی
ژنرال
کریستال است. با
توجه به این
واقعیت های
داده شده
پیام گردانندگان
جایزه صلح
نوبل برای
مردم دنیا چه
چیزی جز این
می تواند
باشد : شما
می توانید صد
ها هزار نفر
را در مکزیک و
فیلیپین و
ویتنام و
کامبوج و
عراق و
فلسطین و افغانستان
وجنگ های
جهانی به
کشتن دهید
ولی با عزت و
افتخار
جایزه نوبل
را تحویل
بگیرید . همانطور
که "هوارد
زین " نویسنده
کتاب تاریخ
مردم آمریکا
بدرستی گفته
است کمیته
صلح نوبل
باید خود را
بازنشسته
کند و مبالغ
هنگقتی را که
در اختیار
دارد به یک سازمان
صلح دوست
جهانی
واگذار
کند.سازمانی
که درک صحیحی
از تاریخ
داشته باشد و
انسان ها را
نه بر اساس
شعار هایی که
می دهند بلکه
بر مبنای
اقدامات صلح
جویانه شان
کاندید این
جایزه کند . 14
اکتبر 2009
|
