طرح  جداسازی جنسیتی، خشونتی سازمان یافته علیه زنان

 

سیما ریاحی

 

مبارزه با حضور زنان درعرصه های گوناگون، همواره یکی از دلمشغولی های حکومت اسلامی بوده است. با این حال حضور 60 درصدی  دختران جوان در دانشگاه ها و پیشرفت های علمی آن ها، همچون خاری در چشم مقامات اسلامی است. زیرا این حضور علمی با منطق تفکر اسلامی حکومتیان که زن را ناقص العقل می دانند، تطابق ندارد.  آن ها برای فشار بر دانشجویان و ایجاد فضای کنترل به طرح جداسازی، که خشونتی سازمان یافته علیه زنان  است روی آورده اند تا از این  طریق سیاست های زن ستیزانه ی خود را به اجرا در آورند.

حبیب محمدنژاد، معاون پژوهشی نهاد نمایندگی رهبر رژیم، یک بار دیگر آپارتاید جنسی را مطرح و بحث آن را دامن زد. او در این رابطه گفت" بر اساس مطالعه این نهاد، رابطه ای بین موفقیت دانشجویان و اختلاط جنسیتی وجود ندارد بلکه وجود چنین اختلاطی موجب افت تحصیلی  دانشجویان می شود". بحث تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها پس از آن مطرح می شود که پیش از آن موضوع جداسازی در کتاب های درسی و تبعیض جنسیتی در سهمیه کنکور نیز مطرح شده بود. در همین راستا

حجت الاسلام فضل علی نماینده ولی فقیه در دانشگاه خواجه نصیر طوسی که ابداع کننده مراکز همسریابی در دانشگاه هاست هم با طرح تک جنسیتی کردن دانشگاه ها موافق است. او با این جملات که " با اختلاط دختر و پسر در دانشگاه ها مخالفم"، "دختران و پسران جوان دارای غریزه ، غضب و شهوت هستند بنابراین هیچ وقت روابط آن ها عادی نمی شود". "دو جنسیتی بودن دانشگاه ها مثال پنبه و آتش است". "دختر با یک لبخند پسر را می دزد" خواهان تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها شد. او همجنین  با تاکید بر این که " بالای 90 درصد دخترها و پسرها ی جوان چه مذهبی و چه غیرمذهبی در دانشگاه ها با هم دوست هستند" آن را خطری جدی دانست و  مخالفت خود را با اختلاط دختر و پسر اعلام داشت.

بحث آپارتاید جنسی به همین جا  ختم نمی شود. آیت الله ناصر مکارم شیرازی هم از این طرح دفاع کرده و گفته است: " طرح جداسازی دختران و پسران در دانشگاه ها موجب پیشرفت علمی و اخلاقی دانشجویان می شود" معلوم نیست این مرجع تقلید از کجا به این ایده رسیده است؟

مریم بهروزی دبیرکل جامعه زینب هم ضمن موافقت با این طرح می گوید:" بنا به فتوای حضرت امام باید حتی المقدور از اختلاط زن و مرد پیرهیز شود" . او در این رابطه مشکل امکانات را عمده می کند و مثلأ آن را برای نمایندگان مجلس و هیئت دولت و وزیران و معاونان و حضور آن ها در کمیسیون ها ضروری نمی داند.

تلاش مقامات حکومتی برای دامن زدن به بحث جداسازی جنسیتی که بیان دیدگاه فوق ارتجاعی آن ها و ناشی از تفکر زن ستیزانه شان است، با مخالفت جدی دانشجویان روبرو شده است. جمعی از دانشجویان دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد مشهد با انتشار بیانیه ای این طرح را بی احترامی به منزلت انسانی دانشجو دانسته اند. در این بیانیه آمده است:" وجود زنان و مردان در کنار هم و تبادل فکر و اندیشه و شناخت و معرفت کافی برای هدایت جامعه لازم است".

همچنین دانشجویان دانشگاه یاسوج در هفته گذشته با دیدن کاغذهایی با عنوان "سرویس خواهران" و "سرویس برادران" دست به اعتراض زدند. پانصد تن از دانشجویان از ساعت 12 ظهر با تجمع در دانشگاه  و با سر دادن شعارهایی هم چون " تبعیض جنسیت ها، توهین به شخصیت ها" یا "دانشجو می میرد.  ذلت نمی پذیرد"  اعتراض خود را به اجرای این طرح  اعلام داشتند.

 دانشجویان دانشگاه اراک نیز در اقدامی جسارت آمیز دیوار جداسازی در سالن غذاخوری دانشگاه را درهم شکستند و به اجرای این طرح  در رستوان دانشگاه اعتراض کردند.

واقعیت این است که طرح جداسازی جنسیتی در دانشگاه ها، هم چون جداسازی جنسیتی در بیمارستان ها و یا ایده جداسازی جنسیتی کتاب های درسی، همه و همه ریشه در تفکر عقب مانده، ارتجاعی و زن ستیزانه  حکومت اسلامی دارد. در دیدگاه آن ها زن موجودی ناقص الخلقه است که به قیم نیاز دارد. زن در دیدگاه آن ها "شیطانی" است که برای فریب مرد آفریده شده است و اگر مثل انسان در خیابان راه برود و در اجتماع زندگی کند، موجب حواس پرتی مرد می شود. به نظر می رسد روحانیت حاکم، وقتی پای زن و مسائل اجتماعی مربوط به زنان به میان می آید، به جای استفاده از مغز برای فکر کردن، افکارشان از امیال و هوس هایشان فرمانبرداری می کند.

اما اگر تا دیروز چنین تلاش هایی می توانست مشکلاتی برای جامعه زنان کشور و خانواده ها ایجاد کند، امروز که مردم در خیابان ها هستند، کسی برای افکار پوسیده ی آن ها تره هم خورد نخواهد کرد.  در زمانی که  دانشجویان بصورتی متحد و یک پارچه، چه دختر و چه پسر علیه حکومت اسلامی شعار می دهند، به پیش کشیدن طرح جداسازی و تلاش هایی از این دست، بیشتر به دست و پا زدن های مذبوحانه مشتی کوته فکر شباهت دارد.

امروز در شرایطی بسر می بریم که مرد و زن و جوان، چه دختر و چه پسر، برای آزادی های سیاسی، و برای برابر حقوقی زنان با مردان مبارزه می کنند. و این مبارزه است که سمت و سوی آینده کشور را تعیین خواهد کرد نه طرح های ضد زن و مالیخولیائی مشتی بیمارجنسی.

4 آذر 1388ـ 25 نوامبر209