اعلام پایان یکی ازبی شرمانه ترین عملیات نجات تاریخ !

یوسف لنگرودی

بنـــا برگزارش خبرگزاری ها، روزجمعه22 ژانویه دولت هائیتی – پس ازگذشت ده روز از وقوع زلزله – پایان عملیات جستجو برای یافتن زیرآوارماندگـــــــان را رسما اعلام کرد وخانم ” الیزابت بیرس ” سخنگوی ســـــــــازمان ملل اعلا م نموده که از زمان آغاز زلزله تا کنون 132 نفرنجات پیدا کرده اند. عملیات نجاتی که وی ازآن به عنوان “پیچیده ترین” عملیات نجــــــات تاریخ سازمان ملل یاد کرده است .با توجه به عظمت فا جعه که “پورتو پرانس” پایتخت را تقریبا ویران کرده و بیش ازیکصد وپنجاه هزارنفرکشته، دهها هزارزخمی وبیش ازیک میلیون نفر آواره برجـــــــای گذاشته، آیا نجات تنها132 نفریک رسوایی بی شـــرمانه نیست؟ کشورهائیتی درطول تاریخ خود بارهاازسوی قدرت های بزرگ ومخصوصا آمـــــــــــریکا، فرانسه واسپانیا ( که این آخری تنها پنجاه سال پس ازورود کریستف کلمب به آن جــــــــزیره، مسئول مستقیم مرگ حدود یک میلیون نفرمردم بومی موسوم به “آواک” براثربردگی بی رحــمانه وکار طاقت فرسا وبیماری وگرسنگی در معادن طلا و نقره بوده) پیوسته مورد چپاول و سرکوب قرار داشته وبه خـاک سیاه نشانده شده است. تا جایی که امروزازآن به عنوان کشور آفـــــــریقایی دریای کارائیب نام برده می شود. این کشورکه این بارباچنین مصیبت مهیبی روبــــروشده است، با بی اعتناعی قدرت های بزرگ مواجه گردیده وتقریبا به حال خود رها شده.ایالات متحده که فاصله چندانی با هائیتی ندارد، تنها 300 نفرازکادر پزشکی و امدادی خود را به آن کشوراعزام کرده واز اعزام نیروی ده هزارنفری نیز خبری نیست. درطول یک هفته اول فقط 2200 نظامی به هائیتی فــرستاده شدکه پیش ازآنکه به عملیات نجات یاری برسانند، با حضور پرتعداد درفــــــرودگاه پایتخت وکنترل آن (البته با موافقت دولت به شدت ضعیف ونا کارآمدهائیتی) مانع از فرودهواپیماهای حامل کمک و امداد گران و پزشکان به کشور گردیدند و چنین پروازهایی مجبور شدند درکشورهمسایه یعنی دومینیکن فرود بیایند وبه این ترتیب، باعث کندی عملیات نجات گردیدند.علاوه براین امریکا با معرفی جورج بوش و کلینتون به عنوان نمایندگان خــود جهت کمک به هائیتی، نشان داد که این بار نیز تنـها به دنبال عوامفریبی است وهمه می دانند، زمانی که این دو تصدی مقـــــام ریاست جمهوری را برعهده داشتند، با در پیش گرفتن سیاست های اسارتبارسیاسی، اقتصادی و نظامی علیه مردم هائیتی و حا کــــــــــمیت آن کشور، آنان را هرچه بیشتربه خاک سیاه نشاندند.دراین میان فرانسه نیز که فریبکاری را درزمان ریاست جمــهوری سارکوزی به بالاترین حد خود رسانده، بیش ازآنکه نـــگران قربانیان فاجــعه باشد، باآمریکا برسرکنترل فروگاه پایتخت و نفوذ بیشتردرهائیتی دست به رقابت زده، تنها ازاعزام 100 پلیس خـــبرداد ودریک نمایش مضحک بشردوستانه تنها30 کــودک راکه والدین شان راازدست داده اند، درمیان هیاهوی تبلیغاتی به فرانسه منتقل کرد واین درحالی است که کودکان بزرگترین قربانیان این مصیبت بوده اند ودهـــــها هزارتن ازآنان درپایتخت، بی ســــــــرپنا ه وآواره اند وبه کمک های فوری وامنیتی نیازمندند که حتی بنا به برخی ازگزارش ها، باندهای تبهکارازاین موقعیت سوءاستفاده کرده ودست بــــــــه دزدیدن کودکان وخرید و فروش شان می زنند.کشوری که پایتخت آن چنان با خاک یکسان شده که بنا بــــرارزیابی کارشناسان صندوق بین المللی پول به 25سال زمان و صرف میلیاردها دلارنیاز دارد تا به وضعیت قبل اززلـــزله برگردد، حتی ازقدرت های ثروتمند وبــــزرگی چون ژاپن، چین، روسیه و اتحادیه اروپا نیزحمایت موثری دریافت نکرده که این خود نشان دهنده آن است که بی تفاوتی نسبت به کــرامت و زجرانسان درنزد قدرت های سرمایه داری مسلط برجهان، چنان عادی شده که اگر قبلا درموارد مشابه قـــــول کمک می دادندکه براثرگذ شت زمان آن را نیزبه دست فرامـوشی می سپردند، این بارخیال همه را راحت کرده وحتی لازم ندانستند وعـــــــده های توخالی برزبان آورند. دولت های ثروتمندی که برای حفظ منافع غارتگراته خود ویا به بـــــهانه حفاظت ازبازارآزاد و دمکراسی کذایی مورد نظرشان به نقاط مختلف جهان، دهها هزارنیروی نظامی اعزام می دارند ومیلیاردها دلاربرای این لشـــــــکرکشی ها هزینه می کنند، دربرابر فاجعه هولناک هائیتی تقریبا بی اعتنا ازکنارآن گذ شتند. درحـــــــالی که با امکاناتی که این قـــــــــدرتها دارند وفقط با به کارگیری بخش کوچکی ازتوانایی هایشان درعملیات نجات، بسیاری ازمرگ رهایی می یا فتند ونه تنها 132 نفر. آیا بی توجهی قـــدرت های بزرگ به مصیبت غم انگیزهائیتی، مرحله جدیدی ازبی اعتنایی هر چه بیشتر نسبت به سرنوشت اکثریت بشریت و دهن کجی آشکار به کــــــــــرامت انسانی نیست؟ به نظرمی رسدکه چنین است واگرغیرازاین می بود جـــای شگفتی داشت. آینده به وضوح بیشتری در این باره داوری خواهد کرد و نشان خواهد دادکه آنها چه جهنمی را برای بشریت تدارک دیده اند.درمقابل چشم فروبستن دول بزرگ سرمایه داری اما، وجدان بیدارمردم جهان،هزاران هنرمند بشردوست و سـازمان های مددکاروانسان دوست به کمک برادران و خواهران خود شتافتند و نشان دادند که اکثریت بزرگ جوامـــــع انسانی برای زندگی بهتروکمک به نوع انسان، دست روی دست نخواهند گذاشت واین درست آن سد عظیم ومانع بزرگی است که اجازه نخــــواهد دادسرمایه داری، جهان را آن طور که می خواهد به تباهی بکشاند.